Mijn professionele blog
5/7/2018 0 Reacties WEEK 12 EN 13 (23/04 - 05/05)De laatste loodjes... Het is amper te geloven hoe snel de tijd voorbij is gevlogen. Drie maand lijkt een lange periode, maar op zich is deze periode in een oogwenk voorbij. We hebben hier heel veel mensen leren kennen en vriendschappen gesloten voor het leven. Tanzania zal altijd wel een speciale plaats hebben in ons hart. We hebben hier heel veel positieve ervaringen gehad en ook wel wat negatieve, maar één ding is zeker, deze stage blijft een ervaring voor de rest van ons leven. We zullen het hier zeker en vast missen maar we zijn tegelijk ook blij om onze familie en vrienden weer terug te kunnen zien na zo een lange periode. Afwerking van het tweede project Voor ons tweede project, dat gaat over didactisch materiaal, hebben we tijdens de laatste twee weken vooral op het hoekenwerk gefocust. In dit hoekenwerk laten we duidelijk het nut zien van het gebruik van didactisch materiaal (in ons geval de kaart van Oost-Afrika en magneten). Het is ook ideaal om de leerkrachten en leerlingen eens te laten proeven van een ietwat meer ingewikkelde werkvorm. In ons eerste project hadden we namelijk vooral de focus gelegd op de eenvoudige werkvormen die weinig tot geen voorbereiding vereisen. Dit hoekenwerk hebben we zo gemaakt dat het te gebruiken is bij verschillende thema's zoals bij landbouw, basiskennis, industrie en toerisme. Deze hebben we uitgewerkt in een bundel voor de leerkrachten. We wilden deze werkvorm ook wel eens uittesten bij de leerlingen zelf. Thibo was net klaar met het thema industrie in klas 6 en dus was het ideaal om de werkvorm daar eens uit te testen als herhaling van dit thema. De werkvorm verliep als volgt. De klas werd verdeeld in 4 gelijke groepen. Elke groep zat samen aan een bank in de klas en kreeg een andere opdracht voorgeschoteld. De leerlingen aan bank 1 moesten de kaartoefening doen. Ze kregen verschillende magneten die telkens een andere industrietak voorstelden: zoals cementindustrie of papierindustrie. Ze moesten de magneten op de juiste plaats op de kaart leggen waar deze industrietak veel voorkomt. De informatie hieromtrent konden ze terug vinden op fiches. De leerlingen aan bank 2, 3 en 4 moesten allemaal samenwerken om een mindmap te maken. De leerlingen aan bank 2 moesten een mindmap maken over de aantrekkingsfactoren van de industrie, die van bank 3 moesten de voordelen en nadelen van de industrie noteren en de leerlingen aan bank 4 moesten tenslotte de verschillende soorten industrie neerschrijven. Na tien minuten moesten de groepen veranderen van bank en beginnen aan een andere opdracht. Op die manier hadden alle leerlingen op het einde van de les alle opdrachten voltooid. We vreesden wat voor de uitvoering van deze werkvorm maar uiteindelijk bleek dit zeer goed mee te vallen. De leerlingen verstonden de opdrachten snel en werkten goed aan de opdrachten. We hadden wel het geluk dat klas 6 een kleine en rustige klas was waarbij de leerlingen redelijk wat inzicht hebben in vergelijking met andere studenten. Waarschijnlijk zou dit in andere klassen veel minder goed gelukt zijn. Normaal gezien zouden we over deze werkvorm een voorstelling geven aan de leerkrachten op het einde van de dag, maar doordat de tweede talentenjacht uitgelopen was, was dit jammer genoeg niet meer mogelijk (wederom flexibel zijn). Gelukkig waren de directeur en de twee headteachers eens komen kijken tijdens onze uitvoering in de klas waarbij we de kans hadden om de werkvorm te verduidelijken. Zij waren heel tevreden over ons werk maar we wisten niet zeker of ze de opdrachten wel volledig begrepen. We hopen dat de leerkrachten er in de toekomst ook gebruik van zullen maken. (ICOM 4.1 + 4.2 + 4.6 + BASCO 5 , leraar als innovator) Nog wat huisbezoeken... Tijdens onze laatste twee weken hebben we ook heel wat huisbezoeken gedaan. We zijn twee keer gaan eten bij Lieven. Lieven is de vader van Alexandra die in klas 6 zit in Bright Future School. Haar vader is afkomstig van Vlaanderen en werkte oorspronkelijk als landbouwingenieur in Tanzania om bruggen te bouwen. Uiteindelijk heeft hij hier zijn vrouw leren kennen en heeft hij beslist om in Tanzania te blijven wonen. Lieven is nu eigenaar van een school en hij verhuurt ook huisjes die op zijn domein staan. Telkens hij naar België gaat, brengt hij ook wat Belgisch bier terug mee om te verkopen in zijn huis. Jammer genoeg had hij geen voorraadje meer toen wij er waren. Hij woont vlak tegenover onze school. Tijdens onze bezoeken hebben we veel gezelschapspelletjes gespeeld en ook goed gegeten. Het deed nog eens goed om gewoon Nederlands te kunnen praten. We zijn ook samen met teacher Hamad van Bright Future school naar USA river geweest. Hier is hij een nieuw huis aan het bouwen om samen met zijn broer en moeder in te kunnen wonen. Hij heeft zijn vader op jonge leeftijd al verloren en is daarom verantwoordelijk voor de rest van het gezin. Hij was hiervoor al zeer lang aan het sparen. Het was echt een prachtige omgeving. We hadden een zeer mooi uitzicht op de Kilimanjaro. Hij vertelde ons echter dat niemand hier nog op let en dat de mensen vooral bezig zijn met geld te zoeken. Voor ons was het echter prachtig om te zien... (ICOM 2.5 + 2.6 + BASCO 6, leraar als partner van de ouders) Onze laatste uitstapWe hebben ook nog een mooie uitstap gedaan naar de Kinukamori watervallen. We hadden deze gepland met Leonce (onze safarigids). Leonce was echter ziek en daarom zijn we samen met een goede vriend van hem geweest. Regi,de vriend van Leonce, bracht ons naar de watervallen waar er een beeld stond van een vrouw. Een bekend verhaal vertelt dat een vrouw die gevlucht was van haar huis omdat ze met iemand anders wilde trouwen dan de man waarmee ze al getrouwd was, aan de watervallen plots een luipaard voor haar zag. Om te kunnen ontkomen sprong ze van de watervallen naar beneden waar ze overleed. Door het regenseizoen was de waterval veel breder dan normaal. We zijn ook even in een groot grottenstelsel geweest dat kilometers lang doorliep. Deze grotten werden vroeger gebruikt door de slaven om te ontkomen aan de Duitsers. We zijn echter niet ver doorgelopen omdat we geen uitrusting hadden en we al snel een claustrofobisch gevoel kregen. hET AFSCHEIDAan alle mooie liedjes komt een einde en dus was het uiteindelijk ook de tijd om afscheid te nemen van iedereen hier. Om elf uur in de ochtend op 3 mei ging de directeur ons normaal oppikken om ons naar school te brengen. Het werd uiteindelijk 1u30 maar de Afrikaanse tijd zijn we na 3 maanden al wat gewoon geworden. Na het afscheid van alle kinderen werden we uitgenodigd door de directeur om naar klas 1 te komen. Daar was het volledige schoolteam aanwezig. De headteacher, directeur en de leerkrachten hadden allemaal een speech voorbereid. We kregen ook allerlei cadeautjes zoals een Masaai coat, een T-shirt met polé polé (iets dat ik zeker zal onthouden), een armband, een potje, een op maat gemaakt hemd en een certificaat als appreciatie voor ons werk in de school. Het was echt een mooi afscheid en het viel ons zwaar om de school te verlaten. De dag erop gingen we samen met teacher Eli kana van Peace school met de bus richting luchthaven om te vertrekken naar huis. Tijdens onze terugvlucht konden we nog een laatste blik werpen op de Kilimanjaro. Hopelijk hebben we ooit de kans om terug te keren naar dit prachtige land! (ICOM 2.2 + 2.6 + 4.2) De omgekeerde cultuurshock Bij onze terugkomst voelden we al snel een omgekeerde cultuurshock. Na 3 maand in Afrika doorgebracht te hebben doet alles weer wat vreemd aan in België. Dit begon al bij de terugkomst naar huis. Geen aardewegen meer, weer rechts rijden met de auto, geen koeien meer die over straat liepen. Zelfs thuis voelde ik me de eerste dag als in een vreemd huis. Gelukkig verdween dit gevoel al snel. Wel ben ik er zeker van dat het de eerste weken weer aanpassen zal worden aan het gestructureerde en drukke leven in België. Hopelijk zal ik door mijn ervaringen in Tanzania wel beter om kunnen gaan met de stress en de druk omdat ik nu besef dat het ook anders kan. In Afrika is het vaak te polé polé (kalm aan) maar hier is het omgekeerde vaak het geval, de druk en de stress liggen vaak te hoog. Iets in het midden zou ideaal zijn. Wat wel zeker is, is dat ik veel flexibeler zal staan in het leven en beter zal kunnen omgaan met onverwachte gebeurtenissen. Ook zal ik alles veel meer relativeren en elektriciteit, stromend water, goede WIFI en geld niet meer als vanzelfsprekend beschouwen. (ICOM 2.1 + 2.3 + 2.5 + 3.2 + 3.3)
0 Reacties
5/7/2018 0 Reacties Week 10 en 11 (9/04 - 22/04)Het tweede projecT Na ons eerste project, waarbij we geprobeerd hebben om verschillende werkvormen te implementeren in het plaatselijk onderwijs, leek het ons een logische stap om in ons tweede project te werken aan een andere belangrijke pijler die het onderwijs op een hoger niveau kan brengen. Ik spreek hier over didactisch materiaal. Een krachtige leeromgeving bestaat tenslotte uit meer dan werkvormen alleen. Didactisch materiaal is dus een perfecte tool om de leeromgeving nog een niveau hoger te tillen! Doordat er ons nog slechts 4 lesweken resten nà de vakantie (waarbij er ook veel dagen wegvallen door examens en feestdagen) zijn we al vanaf de eerste week volop gestart met dit project. Een eerste deel van het project bestaat erin om tekeningen en schetsen aan te brengen op een erg duurzaam materiaal, namelijk rijstzakken. Deze zijn erg goedkoop en makkelijk te gebruiken om teksten en tekeningen op aan te brengen. Vòòr de vakantie begon hadden we reeds een voedingsdriehoek getekend op een rijstzak. Deze hangt nog altijd in de klas waardoor de leerlingen telkens opnieuw de leerstof te zien krijgen bij het binnenkomen. Het materiaal kan dus niet enkel gebruikt worden tijdens de lessen, maar het wordt ook een deel van de omgeving waardoor de leerstof nog beter blijft hangen. De voedingsdriehoek hebben we aangevuld met een kaart van Tanzania en haar buurlanden. De kaart kan zowel gebruikt worden om zaken op aan te duiden, alsook vormt het een onderdeel van een groter hoekenwerk die we uitgewerkt hebben. Een hoekenwerk gaat als volgt: de klas wordt in een aantal groepen verdeeld en elke groep gaat met iets anders aan de slag in een ‘hoek’ van het klaslokaal. Dit voor een bepaalde tijd. Als die tijd verstreken is schuift elke groep door naar een andere hoek waar ze nog niet geweest zijn, dit tot elke groep alle opdrachten voltooid heeft. De kaart kan zeer goed gebruikt worden om bijvoorbeeld industriegebieden, toeristische trekpleisters, steden of landbouwgebieden op aan te duiden. Dit gebeurt met behulp van de verschillende magneten die we elk hebben aangeduid met een ander kleurtje. Zo kunnen de rode magneten gebruikt worden om de industriezones aan te duiden en de groene om de landbouwgebieden duidelijk te maken. De onderverdeling kan nog uitgebreid worden door letters op de magneten te schrijven zoals de m van maïs of de c van casava. Deze opdracht kan ook aangevuld worden met andere opdrachten zoals mindmaps over de aantrekkingsfactoren, nadelen, voordelen en soorten van industrie, toerisme, landbouw... De verschillende opdrachten kunnen we dan uitwerken in een bundel voor de leerkrachten. Voor het vak maatschappijleer hebben we heel wat teksten (over alle verschillende politieke instellingen die een invloed hebben op het beleid van Tanzania) genoteerd op rijstzakken. Vooraleer onze stage begon hebben we veel geld opgehaald door het houden van een pannenkoekenverkoop. Dit geld konden we goed besteden door onder andere extra didactisch materiaal aan te kopen. Zo hebben we heel wat posters aangekocht die nu een plaatsje in de klas gekregen hebben en gebruikt worden tijdens de lessen. Voor de lessen ‘science’ hebben we een didactisch model van een hart aangekocht. Op die manier kunnen we de verschillende onderdelen van het hart tonen door het model uit elkaar te halen. (ICOM 4.1 + 4.2 + 4.6 + 5.3 + BASCO , leraar als innovator) Examenopzicht in St.Monica schoolNà de tweede week, 5 minuten vòòr aanvang van een les aardrijkskunde, gehoord te hebben dat ik twee periods in plaats van 1 period moest geven, én de maandag onze les science plots 5 minuten op voorhand overgenomen werd door de leerkracht wetenschappen om bepaalde taken door te lichten, was het weer eens tijd om ons flexibel op te stellen. Op 17 april, toen we alles aan het wegsteken waren om terug te keren naar huis, kregen we te horen dat we de dag erop examenopzicht moesten houden in de St.Monica school vlak bij ons huis. Hier kregen de zevendejaars van ‘The Bright Future’ school samen met de zevendejaars van de school zelf examens omdat er in onze school niet genoeg plaats was. Benieuwd wat ons te wachten stond vertrokken we naar de school om daar voor een gesloten poort te staan wachten. Gelukkig passeerde onze schoolbus juist waardoor we mee konden naar een andere poort, waar je wel binnen kon. De school is gesponsord door de Kerk en dat was wel direct te merken. De school stond op een erg groot domein en alles was gloednieuw en verzorgd. Het deed ons al snel denken aan onze eigen scholen in België. Ook was er een computerklas en een lab aanwezig. Tijdens mijn opzichttaken merkte ik al snel bepaalde verschillen op met België. Net als in ‘The Bright Future’ school wordt er hier ook heel weinig gedaan tegen spieken. Tijdens ‘tea-time’ moest ik zelf het lokaal verlaten om pauze te nemen met de andere leerkrachten terwijl de leerlingen nog bezig waren aan hun examen . De leerlingen hadden dus 20 minuten lang geen opzicht. Ook mogen de leerlingen tijdens een examen zonder problemen naar het toilet wat bij ons vaak niet het geval is. Wat me ook verwonderde waren de vele fouten in de examens. Bij ons gebeurt het regelmatig dat er bij een examen een foutje ingeslopen is waardoor de leerkracht de correctie ervan moet geven tijdens een examen. Missen is tenslotte menselijk. Tijdens de examens in de St. Monica school waren er echter gemiddeld vijf of zes fouten per examen die verbeterd moesten worden tijdens het examen zelf. Ook stonden er heel wat typfouten in het examen die niet verbeterd werden. Dit is iets wat ik bijvoorbeeld ook al gemerkt had in de leerboeken die gebruikt worden tijdens de lessen. Heel vaak vind je hier typfouten in terug of zelfs foute beweringen zoals het woord televisie die bij een radio staat. Zelfs in gezelschapsspellen,die in Tanzania gemaakt zijn ,vind je dit terug. Zo stonden er ook heel wat typfouten op de straatnamen in een Monopolyspel. Dit fenomeen gaat dus verder dan het onderwijs alleen. Waarschijnlijk sluiten al deze zaken aan met een zekere onverschilligheid die er heerst in de cultuur, en die op bepaalde vlakken positief is (niet alles moet altijd perfect zijn waardoor de druk vermindert en er zo minder stress en een betere mentale gezondheid is) maar die in andere gevallen wel negatief kan uitdraaien zoals in de leerboeken en de examens. (ICOM 4.2 + 4.4 + 2.1 + 2.5) Project van een leerkracht, vrouwengroep voor single oudersWe hebben in deze periode ook afgesproken met een lerares van onze school die bezig was met een eigen project. Ze wil een vrouwengroep oprichten voor single moeders omdat dit een erg groot probleem is in Tanzania en er heel wat single ouders in de buurt wonen. Haar bedoeling is om een website op te richten en zo geld in te zamelen voor ieder lid van de groep. Het is namelijk erg moeilijk om voldoende geld bijeen te sparen om eten, huisvesting, onderwijs, kledij enz. te betalen voor de mama zelf en voor haar kind(eren). Sommige vrouwen hebben veel kennis van handel of andere zaken en het is dan ook de bedoeling dat de leden van elkaar kunnen leren om zo een betere manier te vinden om geld te verdienen. We zijn meegegaan met haar om al de toekomstige leden van de vrouwengroep te ontmoeten en overal foto’s te nemen om later op de website te plaatsen. De dingen die we gezien hebben waren vaak schrijnend en dit was de eerste keer dat we in aanraking kwamen met de extreme armoede in Afrika. In tegenstelling tot wat ik dacht en veel andere mensen nog altijd denken zit de armoede vaak veel meer verborgen en onderhuids. Zo zijn alle leerkrachten op onze school heel verzorgd qua uiterlijk en verschillen ze amper van de welgesteldere bevolking, maar wonen ze thuis wel in een heel klein huis met amper water en elektriciteit en hebben ze het vaak moeilijk om rond te komen. We zijn ook te weten gekomen wat het gemiddelde loon van een leerkracht hier is. Dit loon bedraagt 145 euro per maand. Dit is zeer weinig , zeker als je een gezin moet onderhouden. Het is nog schrijnender om te weten dat de vrouwen die we bezocht hebben meestal nog veel minder verdienen dan een gediplomeerde leerkracht en vaak zelfs voor een lange tijd amper inkomen hebben. In onderstaande diavoorstelling kun je de foto’s terugvinden die we genomen hebben tijdens onze bezoeken. (ICOM 2.5 + 3.4) Inzicht bijbrengen in de leerstof, een moeilijke opgave!Wat ons ook is opgevallen tijdens onze stagelessen is dat de leerlingen zeker niet dom zijn en veel feiten kunnen opsommen. Het probleem situeert zich echter in het inzicht van de leerstof. De leerlingen kennen alle feiten (reproductie) maar hebben erg veel moeite om verbindingen te leggen tussen deze feiten. Dit probleem komt vaak heel duidelijk naar voor tijdens oefeningen. Zo hebben we les gegeven over de voedselkringloop. De leerlingen konden zonder enig probleem alle verschillende groepen met de definities opsommen van de voedselkringloop. Maar wanneer er echter geoefend werd op de relaties tussen die groepen , zoals de carnivoren die herbivoren eten, blokkeren de leerlingen volledig. Dit werd ook duidelijk bij de koolstofkringloop ,waarbij we de koolstofkringloop zonder de termen op het bord geplaatst hadden. De termen stonden in een kolom naast de kringloop en de leerlingen moesten de termen op de juiste plaats proberen te zetten. Dit was zeker geen moeilijke oefening maar dit vereiste wel inzicht. We hebben hier uiteindelijk meer dan het dubbele van de geplande tijd aan gewerkt totdat de leerlingen de oefening begrepen. Tijdens onze lessen proberen we nu sterk de nadruk te leggen op inzicht en verbanden leggen. Zo heb ik onder meer de leerlingen een debat laten voeren per twee over mogelijke oplossingen over landbouwproblemen. Erg ver denken de leerlingen niet na over oplossingen, maar je merkt dat dergelijke oefeningen toch een begin zijn van inzicht. Zo kwamen ze wel op het idee om minder bomen te kappen om ontbossing tegen te gaan en de opwarming van de aarde terug te draaien. Het trainen van inzicht is echter iets dat niet van dag op dag gebeurt ,maar die een hele lange tijd vergt. Het is een proces van jaren. Daarom is het nodig om het belang hiervan te laten doordringen bij de lokale leerkrachten , zodat zij hier continu op kunnen werken bij de leerlingen. (ICOM 4.6 + 5.3 + BASCO , leraar als begeleider van leer- en ontwikkelingsprocessen) Update over het bordschrift en onze taalEen kleine update over het feit dat ons bordschrift en onze taal vaak moeilijk te begrijpen waren door de leerlingen. Nà vaardiger te zijn geworden in de Engelse uitspraak en continu in drukletters te schrijven, en het feit dat de leerlingen zelf ook volledig gewoon geraakt zijn aan ons ander geschrift en uitspraak, zijn deze problemen volledig opgelost. Tijdens het schrijven van de samenvattingen komen en er amper vragen meer van de leerlingen omdat ze iets niet kunnen lezen . Ook tijdens het lesgeven zelf begrijpen de leerlingen zo goed als altijd onze uitleg en onze vragen. (ICOM 1.1 + 1.2)
Safari naar Serengeti en Ngorongoro Tijdens de eerste week van de vakantie zijn we op safari geweest naar de Serengeti en de Ngorongoro krater. De safari hebben we gepland met Katlijn, iemand die Amelie goed kende. Ze heeft net zoals ons haar buitenlandse stage in Tanzania gedaan voor 3 maanden voor kleuteronderwijs. Ze heeft hier haar hart verloren en is daarna teruggekomen om vrijwilligerswerk te doen voor 6 maanden en uiteindelijk heeft ze beslist om in Tanzania te blijven wonen. Samen met Leonce (haar man die ze hier heeft leren kennen) heeft ze hier een safaribedrijf opgestart. Met Leonce zijn we maandag 2 april vertrokken richting Serengeti. Dit park is half zo groot als België en is wereldbekend door ‘The Big migration’ waarbij honderduizenden gnoes, zebra’s en gazellen vanuit het Serengeti national park naar het Masai Mara reservaat trekken in Kenia. Onderweg naar het park zelf zagen we al heel wat dieren zoals zebra’s, gnoes en buffels. In het park zelf zagen we dat de Serengeti (wat zoveel betekent als eindeloze vlakte) zijn naam niet gestolen had. Overal waar je keek strekte de savanne zich uit. Veel tijd hadden we niet om dieren te bewonderen omdat we op tijd onze kampplaats moesten bereiken in het park. Toch hebben we heel wat dieren gezien zoals luipaarden, zebra’s, gnoes, en impala’s. Het overnachten in het Serengeti nationaal park was een ervaring op zich aangezien de kampplaats niet afgezet was en de dieren in principe gewoon binnen konden wandelen. We hoorden en zagen heel wat hyena’s rond het kamp omdat ze verzot waren op alle restjes die achtergelaten werden door de mensen daar. Na een zeer korte nachtrust startten we de dag erop om stipt zes uur onze safari. Het is dan tenslotte nog even donker en dan heb je een grote kans om jagende leeuwen en hyena’s te spotten. We hebben die dag zeer veel dieren mogen bewonderen zoals olifanten, giraffen, buffels, gnoes, krokodillen, nijlpaarden, leeuwen...Bij het terugkeren naar de ingang van de Ngorongoro converstation area waar we gingen slapen vielen we in panne. Uiteindelijk moesten we meegaan met een andere safari auto omdat onze auto maar hersteld kon worden in het kamp zelf. Na nog eens onze kok te helpen die gevallen was van de trap kropen we maar heel laat in onze tent. De Ngorongoro converstation area waar we de dag erop naar toe gingen is de allergrootste ingestorte vulkaan (caldera) ter wereld en het zit vol met dieren in de krater door de vruchtbare grond. Het wordt ook wel eens het achtste wereldwonder genoemd. Het was de mooiste plek die ik tot nu toe gezien heb in mijn leven. Hier hebben we heel wat spectaculaire dingen gezien. Zeker op het vlak van leeuwen, zo hebben we ze onder meer zien paren en op een bepaald punt in het park zaten ze op de weg zelf (dit gebeurt maar een vijftal keer per jaar in het park) waardoor we ze zelf konden aanraken indien we onze handen wilden kwijtspelen ;), ook zagen we leeuwen die een karkas van een buffel aan het eten waren. Dit karkas werd later ook aangevreten door jakhalzen, gieren en hyena’s. Ook hebben we hier onze Big Five voltooid (buffel, neushoorn, leeuw, luipaard en olifant). We hebben het moeilijkste dier van de vijf, de neushoorn gezien! Dit is zeer moeilijk omdat er slechts een vijftiental neushoorns rondlopen in de Ngorongoro en de dieren heel schuw zijn en normaal ver weg lopen van de autowegen. Moe maar voldaan hebben we de nacht in Karatu doorgebracht en hier de verjaardag van Leonce gevierd. Later is Katlijn ook nog gekomen om Leonce een gelukkige verjaardag te wensen. De safari was een ervaring om de rest van mijn leven mee te dragen! Onder de tekst kun je een korte slideshow bekijken met een paar van de foto's die we genomen hebben op onze safari. Uitstapje naar de zee...Pangani!In de tweede week van de vakantie zijn we naar Pangani geweest. Pangani is een kuststadje aan de Indische oceaan op een achtuurhalf rijden van Arusha. Onderweg hebben we wel wat pech gehad. Een weg was volledig overstroomd door smeltwater van de Kilimanjaro en er stond een gigantische file! Uiteindelijk minderde de stroom water na een heel eindje en konden we er na een tweetal uren doorrijden. Zonder verdere problemen kwamen we aan in Pangani. Wat een rust! Het hotel lag compleet afgelegen van de bewoonde wereld. Tijdens een avondwandeling merkten we al snel dat de naam ‘Crab resort’ van het hotel niet gestolen was! Het strand liep vol met krabben die kwamen jagen op kleine larven op het strand. Het was een ideale dag om toe te komen want het was Tanzaniaanse avond tijdens het avondmaal. Er stonden allerlei traditionele Tanzaniaanse gerechten op tafel om te eten zoals Sambosa (gevulde driehoeken uit bladerdeeg), gefrituurde vis, zoete aardappelen...De ugali die we vaak krijgen in school hebben we maar laten staan ;). Hier hebben we ook kennisgemaakt met een Nederlands koppel die van plan was om het resort over te nemen. De volgende dag zijn we na een stevig ontbijt vertrokken met de boot naar een zandbank waar er een koraalrif bij lag om te snorkelen. Veel snorkelen hebben we echter niet kunnen doen want het weer sloeg al snel om waardoor we genoodzaakt waren om vervroegd terug te keren naar het resort. In de avond hebben we een groot kampvuur gemaakt op het strand en konden we genieten van de rust die er heerstte en de vele sterren die we konden zien vanaf het strand. We zagen zelfs voor een kort moment een bloedmaan! De dag erop zijn we een hele dag aan het strand gebleven om te genieten van het mooie weer. Doordat we de dag ervoor niet lang hebben kunnen snorkelen mochten we gebruik maken van het snorkelmateriaal om te snorkelen vlak voor de kust. De onderwaterwereld was echt prachtig om te zien en door het vele zeewier en de koralen deed het me vaak denken aan een soort van onderwaterwoud. We hebben hier allerlei felgekleurde vissen, krabben, zeesterren, zeekomkommers, zee-egels, sponzen en kwallen gezien. Het was soms wel nog beangstigend om plots een kwal vlak voor je te zien zwemmen wetende dat het erg pijnlijk is als je erdoor gestoken wordt. Daarna zijn we in een restaurantje gaan eten waar we buiten een ander gezin helemaal alleen zaten. Vervolgens was het tijd om vroeg ons bedje in te kruipen om de dag erop te vertrekken naar Arusha. Onze terugkeer naar Arusha was zacht uitgedrukt een echte helletocht. Alles verliep goed in het begin maar uiteindelijk hebben we er zeventien uur over gedaan om thuis te geraken. Na een tweetal uurtjes na vertrek viel onze auto een eerste keer stil. Uiteindelijk zijn we er na een heel eind van stilvallen, rijden en voortgetrokken worden door een vrachtwagen in geslaagd om een garage te bereiken waar onze auto hersteld werd. Tijdens het vervolgen van onze tocht was alles goed tijdens het rijden voor een halfuurtje waarna onze auto weer stilviel. Vervolgens kwamen we na veel stilvallen en rijden toe in een tweede garage waar de auto voor een tweede keer hersteld werd. Met goede hoop dat de auto nu wel in orde was vervolgden we onze weg om na een kort eindje weer stil te vallen en dit keer volledig. Gelukkig dat iedereen in Afrika klaarstaat om je te helpen want er was al snel een vrachtwagenchauffeur die ons verder gesleept heeft naar de volgende garage waar de auto opnieuw hersteld werd. Op het vervolg van onze weg waren er echter amper mensen en garage’s dus waren we bang om daar stil te vallen en vast te zitten. We hebben dan maar besloten om een andere taxi chauffeur te vragen om ons naar huis te brengen. We moesten echter eerst een stevige discussie voeren met onze vorige chauffeur over onze betaling omdat hij de volledige betaling wou hebben maar wij dit logischerwijs niet wilden geven omdat hij onze terugweg voor nog geen 1/3 had gereden. Na een twee of drietal uur raakte dit eindelijk opgelost en konden we met de nieuwe chauffeur mee. Maar al snel rijsde een ander probleem op. De chauffeur had een vergunning nodig om ons te brengen dus moesten we eerst naar het politiekantoor. Daar bleek al snel dat de chef die de vergunning moest schrijven niet aanwezig was en we daar alweer een veertigtal minuten moesten wachten totdat de chef aankwam. Uiteindelijk kwam de chef toe en konden we zonder verdere problemen vertrekken naar Arusha waar we tegen drie uur s’nachts toe kwamen. Ons oorspronkelijke plan was om iets voor zes toe te komen in ons huisje waarna we konden eten en uitgaan, dit plan viel dus in het water. 4/2/2018 0 Reacties Week 6 en 7 (11/03-21/03)Tijd vliegt voorbij... De tijd hier vliegt razendsnel voorbij. We hebben een volle agenda en verrichten veel werk, maar toch gebeurt dit bijna zonder stress. Het is wel speciaal om te zien hoe je mindset van het drukke leven in België in amper anderhalve maand zo kan omslaan naar het twende polé polé (alles op het gemak) van Tanzania. Zo zie je wel dat het mogelijk is om veel werk te verrichten zonder kapot te gaan van stress. Naast onze lessen voorbereiden en lessen geven, hebben we ook heel wat werk met het onderhouden van onze blog, het verbeteren van taken en examens en niet te vergeten met heel veel te doen in onze vrije tijd. Het is wel tof dat heel veel lokale mensen ons uitnodigen om van alles te ondernemen in Tanzania. Zo leer je ook heel veel van de plaatselijke cultuur bij, maar hierover later meer. Op de dag dat ik deze inleiding aan het typen ben is het al 20 maart en dat betekent dat we al halfweg zijn op ons buitenlands avontuur hier in Tanzania. Het is amper te geloven omdat het nog de dag van gisteren lijkt dat we aan het wachten waren op ons vliegtuig in Brussel. Met toch wel wat gemis naar het thuisfront en familie en vrienden blijven we hier echter met volle teugen genieten van het leven in Tanzania en alles errond. Hieronder zal ik enkele onderwerpen bespreken die een belangrijke rol speelden en die me opvielen tijdens deze twee weken Tanzania. Huisbezoek bij enkele leerkrachten We zijn uitgenodigd om te blijven eten bij een leerkracht. Het was toch wel wat confronterend om zijn thuisplaats te zien. Leerkrachten verdienen hier erg weinig en de docent waar we gaan eten zijn, heeft zijn vader verloren op jonge leeftijd waardoor hij de rest van zijn familie financieel moet onderhouden. Zelf zei hij ook dat hij niet kan wachten om te verhuizen naar een nieuw huisje in USA river dat hij aan het opbouwen is om er samen met de familie te verblijven. Het huis waar hij momenteel woont, is ongeveer even groot als mijn kamer met een bed, zetel, televisie en keuken allemaal in dezelfde ruimte. Zijn huis is ook niet goed gelegen. In het regenseizoen ligt er overal zeer veel modder en de kans op wateroverlast is erg groot. Hij vertelde ons ook dat hij liever geld spendeert aan andere dingen zoals schoolgeld voor zijn familie en voldoende voedsel en drinken. Iets wat wel bij meer Tanzanianen voorkomt. Hun woonst is voor hen vaak minder belangrijk dan voor ons, ze spenderen liever geld aan andere belangrijke zaken. Volgens mij komt dit ook door het klimaat en de mentaliteit hier; de mensen leven veel meer buiten dan in België. Hij heeft met het geld dat hij uitspaarde op zijn woonst bijvoorbeeld wel een goeie gsm gekocht en kostuums om aan te doen naar school. Eén van de buren die ook in hetzelfde soort huisje woonde, had een hele grote box om muziek af te spelen. Zo zie je heel veel van die voorbeelden zoals mensen die op de markt groenten verkopen aan een hongerloontje maar die toch een Iphone in hun bezit hebben. Ook hebben we Cornel Elikana bezocht(een leerkracht van de Peace school) . Hij had zelf zijn huis gebouwd en woonde simpel maar goed. Hier hebben we rijst met koevlees gegeten. Voor we vertrokken heeft Elikana samen met zijn vrouw voor ons gebeden zodat alles goed zou lopen op onze safari in de paasvakantie. Het geloof speelt hier een erg belangrijke rol. Dit is soms wat wennen als je dit vergelijkt met onze cultuur waarbij het geloof voor veel mensen amper tot geen betekenis meer heeft. (ICOM 2.5 + BASCO 7, leraar als lid van een schoolteam) Het tijdsschema Wat ons toch wel blijft verbazen, is het heel losse tijdsschema dat hier gehanteerd wordt. Vaak krijg je ook constant tegenstrijdige informatie te horen van activiteiten die zullen doorgaan. Toen we vroegen wanneer de examens gingen starten tijdens de week van 11 tot 16 maart zei de aardrijkskunde leerkracht donderdag , terwijl het volgens de wetenschapsleerkracht op vrijdag zou starten. Uiteindelijk bleken de examens volgens de planning op vrijdag te starten. Donderdagochtend kwamen we aan in school, klaar om onze lessen te geven , toen plots de directeur van de school binnenkwam met de melding dat de examens toch de donderdag zouden starten . Dit omdat er die vrijdag wedstrijden doorgingen in Baraa. Dit werd dus twee uur op voorhand beslist zonder dat de leerkrachten ,noch de leerlingen, dit wisten. Na een opmerking van een leerkracht dat de leerlingen niet gestudeerd hadden, werd er beslist om de makkelijkere vakken te geven die dag. Weer eens tijd om flexibel te zijn en de hele planning om te gooien. In België zou iedereen al snel op zijn hoofd staan van de stress , maar hier laat iedereen het op zijn beloop en wordt alles zo goed mogelijk geregeld. (ICOM 2.2 + 2.3 + 4.4) Het klasmanagement We hebben gemerkt dat we hier in klas 5 grotere problemen mee ondervinden naarmate de tijd vordert. In klas 6 zijn de leerlingen weer wat ouder en daar hebben we nagenoeg geen problemen. Het probleem is dat de leerlingen in klas 5 erg druk zijn en soms moeilijk om kunnen met hun vrijheid, aangezien de stokslagen wegvallen tijdens onze lessen. Dit strafsysteem zijn ze echter al helemaal gewend. Toch lukt het ons wel om de klas onder controle te houden omdat we vaak andere straffen toepassen, zoals de leerlingen buitenzetten of niet te laten meedoen met een activiteit. Toch zal het nodig zijn om in de toekomst een systeem te ontwikkelen met schrijfstraffen die de leerlingen moeten uitvoeren bij teveel praten. Het zal een hele aanpassing en uitdaging worden voor de leerlingen omdat ze dit totaal niet gewoon zijn. Een andere oplossing is om de leerlingen naar de leraarskamer te sturen, maar dan weten we dat ze daar geslagen worden. Het is soms een moeilijke keuze die je moet maken. Na de vakantie zullen we een systeem proberen te ontwikkelen met schrijfstraffen waarbij de leerlingen die niet goed meewerken,samenvattingen van de lessen moeten overschrijven. We zullen ze voor de keuze stellen, ofwel kiezen ze voor onze straffen, ofwel voor de reguliere straffen met de stok in de leraarskamer. We hopen dat ze kiezen voor onze manier en dat deze manier van straffen ook zal werken zodat de leerkrachten hier zien dat het ook anders kan. Ook zullen we werken met beloningen. Indien de klas goed meewerkt kunnen we kleine spelletjes doen als herhaling zoals een quiz, galgje, ben ik een banaan...omdat we gezien hebben dat de leerlingen dit erg graag doen. (ICOM 4.6 + BASCO ), leraar als opvoeder) Een tof intermezzo...bezoek aan de kapper! We probeerden het zo lang mogelijk uit te stellen maar op een bepaald punt konden we er niet meer onderuit, we moesten naar de kapper! Met een bang hartje gingen we samen met Hamad (een beetje onze gids van Bright Future) naar de kapper. De plaats zelf zag er wel verzorgd uit. Toen de kappers er aan begonnen viel al meteen het eerste verschil op. Je haar wordt niet gewassen, maar ze beginnen direct met de scheermachine. Ik wachtte en wachtte wanneer de schaar ging komen, maar die kwam dus niet. Blijkbaar worden er geen scharen gebruikt bij het knippen van het haar in Tanzania en toen ik Hamad vertelde dat dit bij ons wel gebeurde vond hij dit erg raar. Na de knipbeurt werd er mij een massage aangeboden tegen een kleine bijbetaling. Ik had dit nog nooit gedaan dus waagde ik er mij maar aan. Naast massagebeurten werden er ook pedicures, scrubs en allerlei andere verzorgingstechnieken aangeboden in het kapsalon. Van een uitgebreid aanbod van diensten gesproken! Het was wel eens aangenaam om gemasseerd te worden met olie. Uiteindelijk werd ons haar gewassen na de massage (hier gebeurt dit dus na het knippen van het haar en niet ervoor). Niet alleen mijn haar werd gewassen, maar ook mijn oren werden met oorstokjes proper gemaakt en achteraf werd mijn haar ingespoten met olijfolie. Blij dat mijn haar uiteindelijk toch nog meeviel. Na de knipbeurt keerden we terug huiswaarts om gefrituurde vis te eten met puree en worteltjes, klaargemaakt door Cornel Elikana. Na het eten wilden we de restanten van onze afgeknaagde vissen wegsmijten maar die werden al snel afgenomen door onze Watchmen (een bewaker die rondloopt bij de huisjes om indringers buiten te houden) omdat hij zelf de restjes wou opeten. Smakelijk! (ICOM 2.5) De examens Van 16 tot 20 maart waren er examens in Bright Future school. Tijdens deze periode moeten we regelmatig examentoezicht houden in de klassen. We hebben gezien dat de examens hier vaak op dezelfde manier zijn opgebouwd met meerkeuzevragen en dat ze het juiste antwoord moeten noteren op een antwoordenblad. Soms heb je ook andere vragen zoals verbindingsoefeningen , waarbij ze het woord met de juiste term moeten verbinden of ze moeten het woord dat niet past in het rijtje aanduiden. Dit is wel een teken dat er werk wordt gemaakt van verschillende evaluatievormen. Wel viel het op dat er vaak op een laag niveau en op zuivere reproductie wordt getoetst. Dit in tegenstelling tot bij ons, waarbij er vaak casussen en vaardigheden worden getoetst (bijvoorbeeld het gebruik van de atlas in aardrijkskunde of het ontleden van een tekst). Dit zijn evaluatiemethoden die toetsen op een hoger denkniveau. Wat me ook opviel was het hoge aantal leerlingen die spieken. In tegenstelling tot veel andere dingen wordt dit gedrag amper afgestraft en gecontroleerd! De leerkrachten verlaten zelfs vaak de klas tijdens het examen. Wanneer er verteld wordt dat er bij ons meestal een 0 wordt gegeven bij spieken, valt de mond van de leerkrachten dan ook open. Hier wordt het vaak niet afgestraft hoewel sommige leerkrachten wel 20 punten aftrekken bij spieken op het examen maar dit gebeurt echter niet frequent. Tijdens ons toezicht proberen wij er echter wel voor te zorgen dat er zo min mogelijk gespiekt wordt. Wanneer ik iemand betrapte moest ik zijn/haar naam noteren en doorgeven aan de leerkracht. Dit had ik dan ook gedaan toen ik iemand betrapte met een blaadje papier met antwoorden op. Toen ik de leerkracht hierover informeerde achteraf , werd er hier echter niets aan gedaan. Dit komt vaak wat raar over bij ons omdat spieken in België wel heel zwaar wordt bestraft. Bij gesprekken met onze medestudenten bleek dat dit probleem in alle 3 van onze stagescholen voorkomt. (ICOM 5.3) Talentenjacht! De examens waren vervroegd voor de talentenjacht die op vrijdag zou doorgaan. Voor de leerlingen is dit een grote gebeurtenis , omdat het ook de ultieme kans is voor hen om hun talenten optimaal uit te spelen en zelfs in het nationale team van Tanzania te geraken. De bedoeling is dat er in heel wat scholen spelers worden geselecteerd van allerlei disciplines. Enkele verschillende disciplines waren voetbal, hardlopen, netbal, basketbal en dansen. Er gingen ook competities door die niet sportgerelateerd waren, zoals gedichten schrijven en zingen. De talentenjacht ging door in Baraa primary school en er deden heel veel verschillende scholen mee uit de buurt. Tijdens de vele wedstrijden stonden er mensen te kijken om de prestaties te beoordelen om dan telkens uit elke discipline enkele spelers te selecteren die door mogen naar de volgende ronde. Deze eerste selectie gebeurt heel lokaal. Uiteindelijk wordt er echter na nog enkele selecties een team geselecteerd dat Arusha (soort van provincie in Tanzania) moet verdedigen. Dat team moet dan wedstrijden spelen tegen alle andere provincieteams van Tanzania, waarbij er uiteindelijk een nationaal team van Tanzania wordt gevormd. De kans om uiteindelijk in dat team te geraken is erg klein , maar de hoop en de dromen van de studenten om ooit hun provincie of land te mogen vertegenwoordigen is mooi om te zien. Er waren heel wat studenten van onze school die door de eerste selectie geraakt zijn . Ze waren dan ook heel uitgelaten bij de terugweg. Oudercontact Na de examens zijn we ook naar het oudercontact geweest in onze school. De rapporten kagen verspreid van elke klas in het lokaal waar de leerlingen normaal leskregen met de klasleerkracht die er aanwezig was. Dit verliep een beetje hetzelfde als bij ons. Wat er wel meteen opviel was dat er geen uurregeling was. De ouders mochten gewoon komen wanneer ze wilden tijdens de volledige dag van 8u30 tot 14u00. Dit verliep echter minder chaotisch dan je zou verwachten maar super efficiënt is het wel niet. We hebben ook met enkele ouders kunnen praten. Het was wel interessant om eens de ouders te zien van al onze studenten. De meeste ouders waren erg jong omdat ze hier veel sneller aan kinderen beginnen dan bij ons. Vele ouders kenden wel geen Engels. Hamad vertelde ons dat ongeveer de helft van de ouders geen Engels konden spreken en enkel Swahili spraken. Zo zie je dat het een erg goede keus is van het private onderwijs om alles in het Engels te geven in school zodat de kinderen het Engels zeker machtig zullen zijn later. (ICOM 2.6 + 2.7 + BASCO ), leraar als partner van ouders) Het project In deze twee weken hebben we ook ons eerste project tot een goed einde gebracht. Ons bestand met alle verschillende werkvormen, die we hebben uitgevoerd in de klassen, is afgewerkt. We hebben voor de leerkrachten hier in Bright Future bundeltjes afgedrukt met alle verschillende werkvormen. Dit in de hoop dat ze hier ideeën uit kunnen halen om toekomstige lessen op te bouwen. Ook hebben we hierover een presentatie gegeven, waarbij we de leerkrachten zelf de werkvormen lieten uitvoeren. Zo zien ze zelf ook meer het nut in van de werkvormen. Volgens mij waren veel leerkrachten toch wel geïnteresseerd in onze voorstelling, aangezien ze aantekeningen zaten te maken. Bij de vraag of ze sommige werkvormen al gebruikten kreeg ik een negatief antwoord. Hopelijk zullen sommige leerkrachten inspiratie halen uit onze voorstelling en bundel en zullen ze zelf bepaalde werkvormen gebruiken in hun lessen. (ICOM 4.1 + 4.2 + 4.6 + BASCO , leraar als innovator)) Enkele toffe ontmoetingen... We hebben hier al veel nieuwe mensen ontmoet. Vaak zijn de gesprekken eerder kort en oppervlakkig, maar toch hebben we ook heel wat langere gesprekken gehad. Zo hebben we ondertussen onze buurman Laurens goed leren kennen. (Er staan 3 huisjes in ons domein). Hij is een zakenman uit Londen, die hier verblijft om uit te zoeken of het mogelijk is om een nieuw bedrijf op te starten, om schoenen te verkopen. Hij zal hier blijven voor een heel jaar. Blijkbaar is Arusha ideaal om een zaak op te starten omdat het nu nog erg goedkoop is en de economie volgens hem binnen enkele jaren erg zal boomen. Ook hebben we een Nederlands koppel ontmoet dat hier op reis is. Ze zijn al in China en Cambodja geweest en Tanzania is hun eerste reis in Afrika. Ze hebben geprobeerd om de top van de Kilimanjaro te bereiken, maar door een grote sneeuwstorm zijn ze er niet geraakt. Verder hebben we tijdens het uitgaan al allerlei mensen ontmoet van verschillende nationaliteiten; onder meer uit Canada, Nederland en Engeland. (ICOM 2.7) Onze uitstappen In deze periode hebben we weer vele kleine uitstappen gemaakt. We hebben onder andere de Masaai market bezocht. De Masaai market is een grote markt waar er alle soorten souvenirs worden verkocht. Van schilderijen tot houtwerk, werkelijk alles kun je hier terugvinden. Ook redelijk goedkoop als je weet dat alles handgemaakt is. Maar daarvoor moet je wel bereid zijn om af te dingen! Zo heb ik een mooi houtsnijwerkpotje gekocht voor 22.000 shilling (omgerekend 7,92 euro) terwijl de startprijs 45.000 shilling (16,20 euro) was. Je moet hier vaak echt op je strepen staan om een goede prijs te bekomen. Aan elk winkeltje waar je voorbijloopt, proberen ze alles om je iets te laten kopen: van Belgische voetballers benoemen tot zeggen dat ze zwaar ziek zijn, werkelijk alles passeert de revue. Het is ook vaak erg moeilijk omdat je nooit weet welke verhalen er nu waar zijn en welke niet. Hier komen we zeker weer terug om souvenirs in te slaan voor het thuisfront! Na ons bezoek hebben we een bezoek gebracht aan Africacafé. Hier konden we heerlijke taart met milkshake gaan eten. Dit is een tearoom die bezocht wordt door heel wat toeristen. We hebben ook vaak een stapje in de wereld gezet en zijn goed gaan eten. Zo zijn we onder meer naar Khan’s barbecue geweest. Overdag is dit een herstellingslocatie voor motorfietsen maar s’ nachts wordt dit een heerlijke barbecueplaats. Wel opletten wat je neemt van vlees en groenten, want dit wordt uitgebaat door een Indische familie en Indiërs houden van pikant voedsel. We hebben hier ook een goed gesprek gehad met de uitbater. De Khan’s familie verblijft al meer dan 3 generaties in Tanzania. De familie is dan ook welgekend bij de bevolking hier. George Tavern is een andere goeie locatie om goed en veel te eten. De prijzen zijn hier in tegenstelling tot veel andere locaties een beetje hetzelfde als thuis. Maar dit was het meer dan waard! Het eten was hier overheerlijk. We zijn hier samen met Cornel Elikana gaan eten. Dit is een leerkracht van Peace school die altijd wel in is voor een goed biertje en lekker eten. Tijdens ons bezoek hier zagen we een Indische familie die de verjaardag vierde van hun vader. Er stond een gigantische chocoladetaart op de tafel, die veel te groot was voor de familie. Maar wat bleek, ze deelden de taart uit aan iedereen in het restaurant! Al snel zagen we de familienaam Khan op de taart. Na eens te polsen bij de vader bleek het wel daadwerkelijk dat deze familie neven waren van de uitbater van Khan’s barbecue. Ook de A-mall is een plaats waar er heel wat te doen is. Als je dit groot winkelcentrum binnenwandelt vergeet je even dat je in Afrika zit. Alles is er gloednieuw en het loopt hier vol mzungu’s (Swahili voor blanken). Hier heb je ook een cinema. Na het eten van een lekkere pizza zijn we naar Tomb Raider gaan kijken voor 12.000 shilling (4,32 euro) in 3D! Het was een heerlijke ontspanning.
We hebben ook al het Tanzaniaanse nachtleven goed verkend. Zo zijn we onder meer naar Via Via geweest, een keten van cafés speciaal bedoeld voor toeristen , en die verspreid zijn over vier continenten. Ideaal om in contact te komen met mensen van veel verschillende afkomsten. Ook in El Patio is er een goeie gelegenheid geweest om in contact te komen met allerlei verschillende nationaliteiten. 3/13/2018 0 Reacties WEEK 4 EN 5 (27/02-10/03)Alles loopt hier op zijn gangetje zowel op school als in onze vrije tijd. Om de blog wat overzichtelijk te houden en omdat veel dagen erg gelijklopend zijn (hoewel er iedere dag wel iets bijzonders gebeurd) zal ik telkens enkele grote thema's bespreken die me in deze tijd zijn opgevallen. Veel leesplezier! Klaar voor de start...Deze twee weken zijn we voor het eerst echt aan de slag gegaan met het lesgeven in de school. Thibo en mijzelf hebben 11 periods (35 minuten per period) die we samen geven in de vorm van co-teaching in klas 5 voor wetenschappen en aardrijkskunde en ik heb 4 periods die ik alleen moet geven in klas 6 voor wetenschappen. Tijdens onze lessen merkten we al snel dat er gigantisch veel tijd verloren wordt bij het geven van samenvattingen van de leerstof voor de leerlingen en het opgeven van huiswerk. Aangezien er geen gebruik gemaakt kan worden van ICT kan er niets geprojecteerd worden waardoor je alles moet schrijven maar een nog groter probleem is dat de leerlingen vaak geen eigen cursus hebben. Er zijn leerboeken aanwezig in school die gebruikt worden door de leerkracht om lessen te geven maar de meeste leerlingen hebben deze, door de hoge aankoopprijs niet. Hierdoor ben je verplicht om na het geven van de lessen grote samenvattingen te geven die de leerlingen dan noteren in een schrift zodat ze achteraf kunnen studeren. Ook het huiswerk geven is een hele karwei. Voor wetenschappen en aardrijkskunde moeten de leerlingen per vak twee keer per week huiswerk meekrijgen die dan ook weer genoteerd moet worden aan het bord. Sommige leerlingen doen er erg lang over om dit over te schrijven doordat ze soms moeite hebben met het Engels. Van de 8 periods die we hebben in klas 5 voor wetenschappen ben je al snel de helft van de periods bezig met samenvattingen te schrijven en huiswerk op te geven. Hierdoor ligt het tempo van de lessen ook laag, dit is iets waar er veel rekening mee gehouden moet worden. (ICOM 2.2 + 2.3 + 4.2 + BASCO 1, leraar als begeleider van leer- en ontwikkelingsprocessen) Het bordschriftTijdens de eerste lessen was het ook erg aanpassen om te schrijven aan het bord. Iedereen wordt hier getraind om een erg goed en leesbaar handschrift te hebben. Het handschrift van de leerkrachten en de leerlingen lijkt zeer goed op elkaar. Bij ons wordt er wel rekening gehouden met het aanleren van een mooi geschrift maar minder dan hier en bovendien heeft iedereen een soort van eigen stijl om te schrijven. Tijdens onze eerste lessen merkten we al snel dat de leerlingen veel moeite hadden met het lezen van ons handschrift. Het handschrift van Thibo, die nochtans erg mooi kan schrijven bleek toch te moeilijk te zijn voor de leerlingen. Mijn handschrift die al helemaal niet zo goed is bleek al helemaal te moeilijk te zijn voor de leerlingen. Tijdens onze eerste grote samenvatting hadden we al snel een rolverdeling gemaakt. Thibo schreef alles aan het bord terwijl ik alle zinnen enkele keren herhaalde voor heel de klas en de vragen van de leerlingen beantwoordde als ze iets niet konden lezen en geloof me dat zijn er veel ;). Deze tactiek bleek al snel succesvol waardoor we deze blijven toepassen tijdens de samenvattingen en het opgeven van huiswerk. Tijdens mijn lessen alleen had ik ook problemen met mijn handschrift maar ik heb toch een manier gevonden om dit probleem op te lossen. Tijdens het schrijven maak ik gebruik van drukletters, dit was even wennen voor de leerlingen en mijzelf maar dit bleek al vele stukken beter te zijn. De leerlingen kunnen meestal alles vlot overnoteren mits ik alles ook nog eens mondeling herhaal. Een trucje die ik ook in België kan toepassen als ik gebruik moet maken van het bord ;) . (ICOM 1.1) Het tijdsschema Wat ook een grote aanpassing is, is het andere tijdsschema. Op de roostering zelf zijn er al direct verschillen die opvallen. Elk lesuur (period) van hier neemt 35 minuten in beslag terwijl dit in België 50 minuten is. In 35 minuten is het erg moeilijk om een goede les op te bouwen en zeker als je er nog eens rekening mee moet houden dat de leerlingen vaak later in de klas komen of nog dingen moeten overschrijven van het bord van de vorige leerkracht waardoor je al snel 10 minuten tot een kwartier verliest. Als je ook nog eens een herhaling inlast van de vorige les (die ik altijd wel probeer te doen) heb je bitter weinig tijd over om nieuwe leerstof te geven. Gelukkig vallen er vaak twee periods van hetzelfde vak na elkaar waardoor je dan toch een redelijke lesinhoud kunt geven. Verder nemen ze het ook niet zo nauw met de tijd zelf. Thee krijgen met scones (gebakken kleine broodjes) 3 minuten voor het aanvangen van je les is geen uitzondering. Als je dan vertelt dat je les moet geven krijg je het antwoord dat je nog tijd genoeg hebt. Wat een verschil met het soms wel overdreven strakke tijdsschema in België! De tea-break van 10:50-11:10 en de lunch pauze van 12:55-01:50 lopen ook altijd uit. Zeker de lunchpauze die iedere dag tien tot vijftien minuten uitloopt. Tijdens hevige regenval in de tweede week (het regenseizoen is volop aan de gang) waardoor de leerlingen maar later hun eten kregen was de lunchpauze uitgelopen tot bijna een halfuur langer. Het is echt aan te raden om hier flexibel mee om te gaan. Samen met het feit dat de elektriciteit en de WIFI vaak uitvallen zijn dit zeker goeie oefeningen om je aan te passen aan onvoorziene omstandigheden. (ICOM 2.2 +2.3 + 4.4 + 4.8 + 5.1 + 5.3) Het klasmanagementWat me wel positief verrast is dat het het respect van de leerlingen ten opzichte van de leerkracht veel groter is dan dat van in België. Iedere keer je de klas binnenwandelt staan al de leerlingen recht met een ‘Goodmorning teacher’ en ‘How are you’. Ook als je krijtjes nodig hebt, het bord geveegd moet worden of als je een bordenwisser nodig hebt staan ze allemaal te springen om je te helpen. Wel wordt er veel gepraat tijdens de lessen. De klasgroepen zijn simpelweg te groot om ze stil te kunnen blijven houden. Als je de kleine klassen van in België gewend bent zijn 42 leerlingen wel een heel ander pak mouwen. Zeker ook omdat hun klasmanagement en bijhorende straffen anders zijn dan deze van bij ons. Maar al bij al verloopt het klasmanagement en de lessen in deze grote groepen nog verassend vlot. In België zou het zeer moeilijk zijn om zo een grote klasgroepen in de hand te kunnen houden. Het straf en beloningssysteem Het strafsysteem hier verloopt een beetje zoals het straffen in de tijd van onze grootouders en het is soms moeilijk om dit te leren accepteren. Zo worden leerlingen die geen goeie punten hebben of iets mispeuterd hebben vaak geslagen met een stok in een kamer in de leraarskamer. Ook was er een incident waarbij de Head teacher een leerling sloeg met een stok voor heel de school omdat die leerling met stenen had gesmeten naar een andere leerling. De Head Teacher zag dat we geschokt waren door het voorval en dan hebben we een heel gesprek met hem gehad. De leerkrachten zelf zijn er echt rotsvast van overtuigd dat deze straffen helpen en het is erg moeilijk om ze van het tegendeel te overtuigen. Volgens hun standpunt leidt dit tot discipline en betere punten. Dit klopt op zich soms wel als je enkel en alleen kijkt naar de punten omdat een leerling die slagen krijgt de volgende keer beter zal presteren, puur uit angst. Ik betwijfel echter ten zeerste of zo een angstklimaat bevorderlijk is voor het welzijn van de leerlingen. Diezelfde dag mochten we echter balpennen, stickers en kauwgum uitdelen aan de leerlingen die het wel goed gedaan hadden in school. Dit was dan wel weer iets positiefs. Soms is het dus wel moeilijk om een goed klasmanagement te hanteren omdat ze geen schrijfstraffen kennen en wij weigeren om de stok te gebruiken om de leerlingen te straffen. Gelukkig luisteren de leerlingen hier wel nog goed waardoor dit niet zo’n groot probleem vormt. (ICOM 2.7 +2.8 + 2.9 + 3.2 + 3.3 + BASCO 2, leraar als opvoeder) De taalHet was ook een hele uitdaging om tijdens de eerste lessen alles in het Engels te doen. Engels spreken met mensen is 1 ding maar een volledige les geven in het Engels was in het begin heel wat aanpassen. Zeker omdat ik veel van de vakspecifieke termen van de leerstof niet kende. Wel had ik er buiten soms niet direct op mijn woorden komen niet echt grote problemen mee. Het is ook zo dat je kennis van het Engels door constant Engelse lessen te geven en te communiceren in het Engels er zeer snel op vooruitgaat. Nu heb ik hier geen grote problemen meer mee. Wat me ook opviel was dat sommige leerlingen moeite hebben met het Engels. Vooral tijdens het verbeteren valt dit op. Als de vraag is om de oorzaken op te schrijven, schrijven veel leerlingen de gevolgen op omdat ze de vraag verkeerd verstaan. Toch vind ik het goed dat de leerlingen hier altijd in het Engels moeten spreken en de lessen in het Engels worden gegeven omdat dit erg belangrijk is voor hun toekomst. In het secundair onderwijs wordt ook alles in het Engels gegeven en veel leerlingen van het overheidsonderwijs moeten afhaken omdat hun Engels niet goed is (alle lessen in het overheidsonderwijs worden gegeven in het Kiswahili en de leerlingen hebben slechts 4 periods Engels in een week). De leerlingen in het private onderwijs (waar alles in het Engels wordt gegeven) hebben dus zeker een streepje voor! (ICOM 1.1 + 1.2 +1.3 + 1.4) De lesmethoden en het projectOns eerste project bestaat eruit om allerlei verschillende werkvormen te implementeren in het onderwijs hier. We testen er eerst allerlei tijdens onze lessen zelf omdat de beginsituatie hier heel anders is dan thuis. Achteraf maken we dan een selectie van de werkvormen die goed gelukt zijn en zullen we deze verwerken in een draaiboek voor de leerkrachten. We zullen hier dan ook een presentatie van geven aan alle leerkrachten. Tijdens onze lessen merkten we al snel dat je zonder PowerPoint, filmpjes, afbeeldingen veel mist in je lessen. Vaak maken we een korte PowerPoint op onze laptop met enkele afbeeldingen die we dan tonen aan de leerlingen om toch extra aanschouwelijk materiaal te hebben. We zorgen er wel altijd voor dat onze lessen niet rond de PowerPoint draaien omdat het belangrijk is dat de werkvormen zonder ICT zijn. Veel van de leerkrachten hebben tenslotte geen beschikking tot een computer om te gebruiken. De werkvormen die we toegepast hebben zijn allemaal goed gelukt. We zorgen ervoor dat ze erg eenvoudig zijn zodat leerkrachten en leerlingen geen problemen hebben om ze te verstaan. Je ziet dat de leerlingen niet echt gewend zijn om veel werkvormen te krijgen maar toch zijn ze altijd erg enthousiast om mee te doen en verstaan ze snel het principe van de werkvormen. Werkvormen die wij toegepast hebben zijn onder meer mindmaps in het begin van de les waarbij de leerlingen termen moeten noteren op het bord over een bepaald onderwerp, woorden waarvan de letters door elkaar staan en waarvan de leerlingen moeten zoeken welk woord het is, tekeningen op het bord waarbij de leerlingen delen moeten benoemen, een quiz, de fout zoeken in een rij woorden, de woorden met de juiste uitleg verbinden, de fouten zoeken in zinnen, een debat, een stellingenspel met akkoord of niet akkoord, woorden in groepen plaatsen met de reden erbij, elevator pitch over de vorige les enz. Er was bijna geen enkele werkvorm die niet echt gewerkt heeft bij de leerlingen. We hadden enkel problemen bij de elevator pitch omdat de leerlingen hier echt heel stil praten. Werkvormen zoals spreekbeurten en de elevator pitch zullen hier dus niet zo goed werken. Ook hadden we een quiz buiten gedaan waarbij de leerlingen in 3 groepen moesten lopen en de eerste die aankwam mocht antwoordden op de quiz vraag. Met zo een grote groep die niet gewend was om zo een actieve werkvorm te doen verliep dit erg chaotisch. De leerlingen verstonden de vragen ook amper. Ook hebben we al gebruik gemaakt om schema's te maken op rijstzakken. Dit klinkt erg onhandig maar blijkt een goed en duurzaam materiaal te zijn om schema's op te plaatsen die uitgehangen kunnen worden in de klas. Misschien zal het ontwikkelen van dit didactisch materiaal ons tweede project worden maar dit staat nog in de kinderschoenen. We hebben al een voedingsdriehoek gemaakt en uitgehangen in de klas. (ICOM 4.1 + 4.3 + 4.6) Enkele toffe ontmoetingen...Deze twee weken hebben we enkele toffe ontmoetingen gehad. Via onze projectleider zijn we in contact gekomen met 8 studentes uit de Tomas More Hogeschool die hun stage lopen in de Baraa lagere school. Lesgeven mogen ze echter niet maar ze werken er aan allerlei verschillend didactisch materiaal. Ideaal om met een grotere groep af te spreken en uit te gaan ;). Ook hebben we de vrijdagavond meegegaan met een meisje uit klas 6 die een papa heeft uit België en die nu in Tanzania woont en zijn vrouw hier heeft leren kennen. De papa was echter afwezig maar we hebben met hem gebeld en zullen zeker nog eens afspreken met hem. Bij hun thuis hebben we met de mama en de kinderen een heerlijk maal gehad met rijst en gefrituurde vis. Het was een erg tof gesprek. En heerlijk om weer eens lotuskoekjes en Belgische chocolade te eten. Later zullen we zeker nog eens terugkomen om te genieten van een Belgisch streekbiertje. (ICOM 4.2) Onze uitstappenWe hebben eindelijk onze eerste safari gedaan! 3 maart zijn we in de vroege uurtjes vertrokken naar Lake Manyara. Dit is een heel groot meer met een nationaal park erbij. Daarna hebben we overnacht bij de Mahara watervallen in een tentje. Blijkbaar is er s’ nachts een hyena door ons kamp gelopen zonder dat we het wisten, wel pittig om te horen achteraf ;). De dag erop gingen we naar Tarangire, ook wel het land van de olifanten genoemd. En dit park had zeker zijn naam niet gestolen. We hebben gigantisch veel olifanten gezien! Ook hebben we bijna de Big Five gespot. De leeuw, luipaard, olifant en buffel. Enkel de neushoorn onbreekt nog in ons lijstje maar die komt enkel voor in Serengeti dus hopelijk slagen we er tijdens ons bezoek aan Serengeti in om ons lijstje te vervolledigen. Verder hebben we ook heel wat apen, struisvogels, zebra's, impala's, giraffen en allerlei soorten vogels gezien. We hebben ook leeuwen van zeer dicht gezien terwijl ze de weg overstaken langs onze auto. Wel wat beangstigend aangezien het dak van de jeep openstond en we juist kip aan het eten waren. Gelukkig hadden we een ervaren gids mee ;). Enige minpuntje aan de safari waren de vele Tseetseevliegen die continu probeerden om je te bijten, door kleren en al. Hieronder kun je genieten van een diavoorstelling van een paar van de vele foto’s die we gemaakt hebben op de safari. 2/24/2018 1 Reactie wEEK 2 (12/02-18/02)12/02 en 13/02: Deze dagen zijn Thibo, Dieter en mijzelf thuisgebleven door ziekte. Het is echt wat wennen aan het nieuwe klimaat en het voedsel wat waarschijnlijk de trigger was van onze ziekte. Ook het nemen van onze malariapillen kon een reden zijn omdat deze pillen veel bijwerkingen kunnen hebben. Waarschijnlijk was het gewoon een combinatie van alles. 14/02: Onze eerste echte stagedag breekt aan! Na een extra korte rondleiding in de school (tijdens de oriënteringsdagen hadden we hier niet echt veel tijd voor) hebben we ons in de leraarskamer gezet om wat te praten met de leerkrachten van onze onderwijsvakken (ICOM 2.6). We hebben hierbij ook de boeken ingekeken die de leerlingen gebruikten. De verschillen vielen al direct op. Het niveau van de leerinhoud is in tegenstelling tot wat je zou denken moeilijker dan bij ons. Dit vormt denk ik wel 1 van de problemen in het onderwijs hier. Zo wordt kosmografie al gegeven in het vijfde leerjaar terwijl dit bij ons maar in de derde graad secundair onderwijs wordt gegeven. Tijdens de observaties merkte ik ook dat veel leerlingen wel antwoorden op vragen maar dat ze de leerstof niet echt begrijpen maar enkel reproduceren. Ik blijf echter met een open houding verder werken, de focus ligt hier nu eenmaal meer op de leerinhoud zelf in plaats van meer op de didactiek bij ons (ICOM 2.4). Verder viel het me ook op dat bepaalde onderwerpen zoals EHBO, aids en veiligheid van de omgeving veel vroeger en meer aan bod komen dan bij ons omdat dit eenmaal hier belangrijker is. Veel leerkrachten proberen wel aanschouwelijk te werken door schilderijen of andere grote tekeningen te gebruiken voor de leerlingen. Wat ik ook goed vond was dat de leerlingen altijd moeten klappen voor elkaar als iemand een goed antwoord heeft gegeven, dit motiveert wel en versterkt het groepsgevoel. In heel de school moeten de leerlingen altijd Engels spreken behalve in de Swahili les. Dit is wel goed, de mensen hier zien echt wel het belang in van een goeie kennis van het Engels en proberen hier al aan te werken vanaf het prille begin. Tijdens het bezoeken van de klassen staan de leerlingen altijd recht met de aankondiging ‘Good morning teacher’. Het respect voor het personeel in de school is hier veel hoger dan bij ons wat je wel wat doet nadenken over het gebrek aan respect dat in ons onderwijs soms aanwezig is. (ICOM 2.1 + 2.5). De leerkrachten maken wel gebruik van verschillende werkvormen maar dit is zeer sterk afhankelijk van leerkracht tot leerkracht. De werkvormen die hoofdzakelijk gebruikt werden bleven wel het onderwijsleergesprek en oefeningen achteraf. In ons hoofd begon ons eerste grote project al vorm te krijgen. Het implementeren van verschillende makkelijk uitvoerbare werkvormen in het onderwijs hier! Na het eten zijn we samen met de head teacher hier een bezoek gaan brengen aan Don. Don is een Amerikaan die hier al 15 jaar komt en werkt voor een ngo die zich bezig houdt met waterzuivering hier. Don verblijft in een redelijk groot huisje die groot genoeg zou zijn voor ons alle 5. Het is nodig om te verhuizen door de afstand van ons huidige huisje naar het stad en de scholen. Het uitvallen van de elektriciteit en WIFI komt ook in het nieuwe huisje voor maar dit is normaal voor Afrika. Het is ook een goede leerschool om elektriciteit en internet niet als vanzelfsprekend te beschouwen. (ICOM 2.3 + 4.4). 15/02: Na gisteren te laat te zijn toegekomen kwamen we vandaag veel te vroeg toe in onze school. We hebben eerst een les wetenschappen geobserveerd. Het viel op dat de leerkracht de leerstof gewoon doceerde aan de leerlingen zonder veel te polsen of ze echt mee waren of in te spelen op de voorkennis van de leerlingen. Wel probeerde hij aanschouwelijk te werken door een tekening te gebruiken en een samenvatting te maken op het bord achteraf. Na de tea-break met gebakken broodjes rond 10u50 (ik probeer me altijd vol te proppen met die broodjes omdat ik niet echt fan ben van het middageten hier ;) ) hebben we nog een andere les wetenschappen geobserveerd die ook weer vooral bestond uit een onderwijsleergesprek en het tonen van een schets die de leerlingen moesten overnemen. Ik mocht daarna ook meehelpen om taken te verbeteren. Het viel me op dat dit op een ietwat rare manier gebeurde. De leerkracht zette elke oefening op 1 punt ook al was die oefening veel groter dan een andere, halve puntjes werden ook niet gegeven. ik wist niet of dit uit gemakzucht gebeurde of als dit hier gewoon altijd op die manier gebeurt. Ik paste me aan, aan de manier van verbeteren van de mentor, wij zijn hier tenslotte de stagiairs. Later zal dit waarschijnlijk wel duidelijk worden (ICOM 4.4 + BASCO 7, leraar als lid van een schoolteam). Wat me vandaag ook opviel was dat de leerkrachten de leerlingen slaan met een stok als ze niet luisteren. In het begin komt dit schokkend over maar na een tijdje kom je het wel wat gewoon. In het onderwijs van onze grootouders wat tenslotte niet zolang geleden was, was dit ook de normaalste zaak van de wereld. Zelf zou ik het niet toepassen maar de leerkrachten weten wat ze doen en verwonden de leerlingen niet, het is gewoon een signaal dat ze moeten opletten (ICOM 2.4 + 2.5 + 4.5). We hebben ook een Engelse les in klas 2 geobserveerd. Wat me daar opviel was dat de leerkrachten gigantisch veel tijd verliezen bij het verbeteren van de oefeningen van de leerlingen achteraf. De leerlingen vervelen zich vaak tijdens de lange verbetersessies en worden dan onrustig. We hebben ook meegeholpen met het invullen van de schoolagendas. 16/02: Vandaag zijn we een halfuurtje vroeger toegekomen in school. Iedere vrijdag is het namelijk sportdag! Sport wordt hier hoog in het vaandel gedragen. Bij ons wordt dit vaak wat in de vergetelheid gebracht. We kunnen dus nog wat leren over het Tanzaniaanse onderwijs! (ICOM 4.5 + BASCO 9, leraars als lid van de onderwijsgemeenschap) In de voormiddag lopen de leerlingen om daarna wat sportoefeningen aan een hoog tempo te doen op het plein vlak bij school. Na deze fikse training waar we echt wel uitgeput van waren ;) gingen we een Engelse les bijwonen waar de leerlingen startten met een liedje en waar ze daarna een herhalingsles kregen over de nummers. De week erop was het tenslotte examenweek! Hier hebben we ook een interessant gesprek gehad met de leerkracht over leerlingen die het wat moeilijker hebben. De termen van de leerproblemen kennen de docenten vaak niet maar ze weten wel, welke leerlingen het moeilijker hebben en proberen door extra hulp aan die leerlingen te bieden hun niveau op te krikken. Ook is er een leerling die volledig verlamd is tot aan zijn borst maar die wel kan spreken die hier toch onderwijs kan volgen met hulp van de leerkrachten. Dit was wel mooi om te zien! We hebben vandaag ook een Swahili les gevolgd. Ideaal om ons Swahili niveau wat op te krikken (ICOM 1.1 + 1.2 + 1.3 +1.4). In de avond zijn we samen met meneer De Craene en enkele docenten iets gaan drinken en eten in Arusha stad. 17/02: Vandaag zijn we na wat te werken voor school en op te ruimen in ons huisje naar Duluti Lake geweest. Dit is een groot meer die vlak bij onze school ligt. Het was niet overdreven spectaculair maar het was wel eens tof om te doen. We hebben varanen, aalscholvers en grote webben die gemaakt zijn door allerlei kleine spinnetjes gezien. Er waren hier ook apen maar we hebben slechts één aap zien wegschieten hoog in de bomen. Ietwat teleurgesteld dat we amper apen gezien hadden keerden we terug naar de ingang. Op de terugweg buiten het park zelf zagen we echter een boom vol met kapucijnaapjes die we konden voederen met bananen! Dit was echt eens tof om te doen. Bij dit meer had je ook grotten die vol zaten met pelgrims. Hier kwamen er mensen die soms tot zelfs twee weken overnachten en bidden in de grotten. Het belang van religie kwam hier heel duidelijk naar voor. Het belang hiervan is soms moeilijk voor te stellen met onze eigen westerse maatschappij in het achterhoofd (ICOM 2.1 +2.5). Religie is hier echter vaak de enige hoop die de mensen die in grote armoede en andere ellende hebben (ICOM 3.2). 18/02: Vandaag zijn we naar de Moshi Hot Springs gegaan. Heerlijk om ons, eens te verfrissen na het vele Afrikaanse stof. De Springs zijn verborgen in een halve woestijn van stenen en stof, het is net als een oase. Er waren hier veel lokale inwoners en toeristen waaronder een groep oudere vrouwen afkomstig van Leuven. Belgen vind je overal terug! Tijdens onze tocht hiernaar toe hadden we een prachtig zicht op de Kilimanjaro! Het was erg indrukwekkend om de hoogste berg van Afrika in het echt te mogen aanschouwen. WEEK 3 (19/02-24/02)19/02: Vandaag hebben we weer heel wat geobserveerd. We hebben vandaag ook ons eerste project voorgesteld aan de directeur. De bedoeling is dat we een hele reeks makkelijk uitvoerbare werkvormen zullen gebruiken tijdens onze lessen en daaruit een selectie maken van de werkvormen die goed gelukt zijn (de beginsituatie en omstandigheden zijn hier immers anders dan thuis). De werkvormen die de selectie hebben gehaald zullen we voorstellen in de vorm van een workshop aan alle leerkrachten van de school zodat ze deze ook kunnen gebruiken in hun lessen (ICOM 4.6 + BASCO 5, leraar als een innovator). 20/02: Vandaag was het verhuisdag! Na een stevige opkuis en het maken van onze valiezen kwam onze chauffeur achter ons met een heuse bus wat echt wel nodig was voor al onze valiezen ;). Onderweg zijn we even gestopt in een gloednieuw winkelcentrum. Hier vergat je even dat je in Afrika zat! De vele tegenstellingen tussen de traditionele Afrikaanse cultuur en de westerse invloeden kwamen hier ook mooi naar voor. Zo liepen er Masaai krijgers in traditionele kledij rond met hun gsm in het winkelcentrum (ICOM 3.1). De invloed van het westen dringt tenslotte bijna overal door ook op plaatsen waar je het niet zou verwachten. Na het avondeten in een restaurantje in Arusha stad beleefden we onze eerste nacht in ons nieuwe huisje. 21/02: Vandaag kwamen we toe in school na het nemen van weer een overvolle dala dala. Het is nu veel eenvoudiger om snel in school ter plaatse te komen en ook veel goedkoper! 6 euro voor de taxi wordt 400 shilling (14 cent) voor de dala dala. In school zijn ze volop bezig met de examens. De klassen zijn verspreid maar krijgen allemaal hetzelfde vak. Het eerste vak op het programma was wiskunde. Thibo en mijzelf mochten voor opzichter spelen tijdens de examens. De meeste examens bestonden uit meerkeuzevragen met een apart antwoordenblad. 22/02: Vandaag hebben we vooral veel schoolwerk gedaan in onze school in de leraarskamer samen met wat opzichttaken tijdens de examens. Er vondt wel een tof gesprek plaats in de leraarskamer. Het ging over trouwen en de head teacher vroeg ons of we wilden trouwen met een vrijgezelle leerkracht. Het trouwen gaat er hier heel anders aan toe dan in België! Na het betalen van 50 koeien aan de ouders van een vrouw kon je ermee trouwen. (ICOM 2.5 + 4.5) Vandaag hebben we ook onze uurroosters voor volgende week opgesteld. Wetenschappen in klas 5 en 6 en aardrijkskunde in klas 5. In de avond hebben we de verjaardag van Amelie gevierd in club D en The Lively Lady samen met Don en een docent uit Peace. Onze eerste ervaring met het Tanzaniaanse nachtleven was een geslaagd feit! 23/02: Vandaag hebben we geholpen met de opzichten tijdens de examens. Ook hebben we wat nagedacht over hoe we onze eerste lessen volgende week gingen aanpakken. In de namiddag gingen we naar Highridge school om mee te spelen met een voetbalmatch. Toen we daar achter aankwamen bleek dat het andere team niet meer ging komen. Flexibel zijn is hier de boodschap, afspraken worden vaak op het laatste moment aangepast! (ICOM 4.4). 24/02: Tijd voor wat te werken voor school! We hebben heel wat schoolwerk gedaan vandaag omdat we het vaak erg druk hebben tijdens de schoolweken. In de avond zijn we naar Club D geweest samen met Don de Amerikaan. Daar hebben we voor het vertrekken heel wat problemen gehad met de rekening. Alles goed controleren achteraf is de boodschap want er worden al snel extra dingen aangerekend die niet besteld zijn. Uiteindelijk zijn we zonder al te grote problemen huiswaarts gekeerd. 25/02: Tijd om eens terug te keren naar de Belgische roots! We hebben vandaag One Sea House bezocht om te zwemmen en te genieten van frietjes met stoofvlees en vol-au-vent. In het hotelcomplex One Sea House staat er namelijk een Belgische chef achter het fornuis! Overheerlijk ;).
2/13/2018 5 Reacties Week 1 (05/02-11/02)05/02: Vandaag is het eindelijk zover, mijn buitenlandse stage en meteen mijn eerste reis buiten Europa kan beginnen. Met volle zin maar tegelijk toch met een bang hartje over wat me allemaal te wachten staat stap ik het vliegtuig op. Het was direct een vlucht om niet snel te vergeten. We vlogen eerst naar Oostenrijk waar er andere passagiers opgepikt werden. Daarna vervolgden we onze reis naar Ethiopië. Tijdens onze vlucht was er een passagier flauwgevallen enkele stoelen verwijderd van ons. Enkele minuten later volgde een tweede. Gelukkig was alles oké met hun na het omroepen en verschijnen van een dokter in het vliegtuig. De vlucht zelf was dus al een avontuur op zich 😉. 06/02: Na een lange en uitputtende vlucht kwamen we eindelijk toe in Kilimanjaro airport. In de hitte moesten we nog een heel eind wachtten op onze visa maar uiteindelijk kwam alles in orde. Buiten de luchthaven maakten we kennis met Max. Max is onze persoonlijke chauffeur die ons bracht naar The White House, ons verblijf tijdens deze buitenlandse stage. De verschillen in de omgeving met België vielen al direct op. Er was veel minder verkeer op de weg en alles was veel meer open dan in België. Ook liepen er geiten en koeien langs de weg en Afrikaanse vrouwen met materiaal op hun hoofd. Het was echt wel het typische Afrika beeld die ik ken van de media. Tegelijk viel het me wel op dat veel Tanzanianen rondliepen met Iphones en dat de wegen waarop we reden goed aangelegd waren. Het echte armoedige Afrika was hier dus niet echt aanwezig. (ICOM 2.1 + 2.5) Enkel de weg vlak bij ons huisje was een echte aardeweg met veel bulten in. Mozes, de broer van Max ontmoetten we in ons huisje zelf. Hij kookte voor ons rijst met kip en groenten als avondeten omdat we geen tijd genoeg meer hadden om naar de winkel te gaan. De maaltijd was echt heerlijk, een goede eerste ontmoeting met de Tanzaniaanse keuken dus. Totaal uitgeput van de lange reis kropen we vroeg onder de wol. 07/02: Vandaag gingen we eerst naar het kantoor van Eunice. Eunice is het hoofd van het onderwijs in Arusha. Ook de ‘head teachers’ van The Bright Future school en van de Peace school (Nickson die wat onze gids is hier in Arusha) ontmoetten we bij Eunice. We hebben vandaag 3 scholen bezocht. Bright Future waar ik samen met Thibo zal lesgeven bleek een erg aangename school te zijn. We hebben hier ook enkele lessen mogen bijwonen. De Barao school was de tweede school waar we naartoe gingen. De Barao school is een staatsschool. In een staatschool hoeven de leerlingen niet te betalen en hebben ze enkel schrijfgerief nodig, de klassen zijn hier wel veel groter (soms 140 leerlingen) dan in het private onderwijs waar de leerlingen wel moeten betalen zoals in Bright Future. De Barao school is gesponsord door een Belgische organisatie. Er liepen heel wat vrijwilligers rond van Canadezen tot Belgen en Britten. Het viel hier wel op dat het niveau van het onderwijs al redelijk goed was. Er was een aparte klas voor leerlingen met leerproblemen en er waren twee klassen met computers en beamers aanwezig. De afwezigheid van computers zal een uitdaging worden voor ons om les te geven later in de stage. In België gebruiken we tenslotte zeer veel ICT materiaal zoals PowerPoints en ander beeldmateriaal. De laatste school waar we naartoe gingen was Highridge. In Highridge zal Arthur de komende 3 maanden les gaan geven. Hier hebben we ook een maaltijd gekregen. Bruine rijst met wat groenten en fruit. Telkens voor de maaltijd komt er iemand met wat water om je handen te spoelen. De meeste Afrikanen eten hier tenslotte met hun handen. In elke school die we bezocht hebben voerden de leerlingen een dansje op waarna we ook mee mochten dansen achteraf. Dit was al direct een goede oefening voor mij aangezien mijn danskunsten niet echt van een hoog niveau zijn 😉. Na het bezoeken van de scholen zijn we naar de supermarkt gegaan om wat voedsel en drank in te slaan. De prijzen waren hier erg hoog omdat de meeste producten ingevoerd waren. Zo betaalde je omgerekend 10 euro voor een pot Nutella. 08/02: Vandaag was een beetje soortgelijk met gisteren. Na het bezoeken van Eunice in haar kantoor gingen we weer 3 scholen bezoeken samen met Nickson en Henry, de head teacher van Bright Future. De eerste school die we bezocht hebben was de Salei school die ook een staatsschool was. Na het bezoek kregen we hier thee, die hier zeer veel gedronken wordt in de ochtend. Nickson plofte er direct 3 lepels suiker in. De Tanzanianen zijn hier echte zoetekauwen! Het viel hier ook op dat veel klassen gigantisch groot waren. Het was ook interessant om te zien dat er op de school zelf voedsel werd geteeld voor de leerlingen zodat de leerlingen een voedzame maaltijd hadden overdag. Het valt me dus wel op dat ze in vele scholen echt wel moeite doen voor hun studenten goed op te vangen. De tweede school die we bezocht hebben was de privé school Upendo Friends. Dit was ook een zeer toffe georganiseerde school maar omdat deze ver verwijderd was van de andere scholen was het zeer moeilijk om hier stage te lopen. De laatste school waar we naartoe gingen was de Peace school waar Nickson head teacher van is. Hier hebben we genoten van een uitgebreide maaltijd. Bruine rijst met wat fruit (watermeloen en ananas). In de Peace school konden we genieten van enkele optredens van de leerlingen. We hebben ook weer onze danskunsten mogen vertonen samen met de leerlingen. Omdat we hier maar redelijk laat toegekomen zijn was het niet meer mogelijk om een rondleiding te krijgen. Deze werd dan ingepland voor de volgende middag! 09/02: Vandaag zijn we terug gegaan naar de Peace school. Nadat onze chauffeur ons in Arusha stad heeft afgezet hebben we samen met Nickson onze eerste dala dala ervaring beleefd. Het viel direct op dat dit heel anders is dan de gewone bus in België. De bus in België is heel gestructureerd geregeld met een uurrooster. De dala dala’s daarentegen zijn gewoon kleine busjes die op bepaalde plaatsen staan en die proberen zoveel mogelijk klanten mee te krijgen in hun busje. De dala dala’s zitten dan ook vaak overvol. Tijdens onze tocht naar de Peace school stopte het busje regelmatig om extra klanten op te pikken langs de weg. Na een verstikkende tocht in de hitte met 25 man in een minibusje gepropt kwamen we aan in Peace school. Hier was het tijd om wat lessen bij te wonen. Na een lesje wetenschappen te bekijken hebben we wat Swahili bijgeleerd tijdens een Swahili les voor de leerlingen. Dit is echt niet simpel! Maar oefening baart kunst en na die paar dagen hebben we toch al enkele Swahili woordjes onder de knie gekregen (ICOM 1.2 + 1.3). Wat later konden we een andere les wetenschappen meevolgen. Hier heb ik ook mijn eerste kwartiertje les mogen geven. De leerkracht vroeg me om even wat les te geven. Dit was niet te simpel om zonder enige voorbereiding wat les te geven en dit nog in het Engels, maar het was een goede oefening voor later in de stage! (ICOM 1.1 + 1.2) Tijdens het lesgeven viel het me al op dat de interactie met de leerlingen wat stroef verloopt omdat ze dit niet altijd zo gewend zijn. Je moet soms echt wat pushen. Het opkrikken van de interactie met de leerlingen zal een van de punten zijn waar ik aan zal werken tijdens mijn stage. Wat wel tof was, was dat de leerlingen en de leerkracht erg geïnteresseerd waren in ons thuisland. Door de vragen die ze stellen leer je eigenlijk zelf ook wat bij van je eigen cultuur en begin je deze in vraag te stellen (ICOM 2.1). De vrijdagnamiddag is traditioneel sportnamiddag in de Peace School. De leerlingen en docenten spelen dan verschillende sporten zoals voetbal en netbal. Wij mochten ons aansluiten bij het leerkrachtenteam tijdens het voetballen om te spelen tegen de leerlingen. De spelers bleken al snel erg goed te zijn! Na een spannende match hebben we samen met de leerkrachten toch gewonnen met 5-3. Na de uitputtende match (voetballen in een temperatuur boven de 30 graden is nog niet te simpel 😉 ) gingen we met Nickson naar de Kilombero Market. De Kilombero Market is een van de grootste markten in Arusha. In de fijne drukke straatjes zochten we onze weg om onze eetvoorraden in te slaan. Gelukkig hadden we Nickson mee want hij was gewend om af te dingen, iets dat we in België totaal niet gewoon zijn. Zonder af te dingen kun je tot zelfs 4 keer meer betalen dan gewoon (ICOM 2.5). Voor slechts vijf euro hadden we twee grote zakken met fruit en groenten! 10/02: Zaterdag was het eindelijk eens tijd om uit te slapen! Eerst zijn we met Mozes achter GSM-kaartjes gegaan voor internet. Aangezien de elektriciteit en de WIFI hier om de haverklap uitvallen is dit echt wel broodnodig. Na dit gedaan te hebben gingen we op weg naar een trouw van een leerkracht van de Peace school waarvoor Nickson ons uitgenodigd had. De trouw ging starten om 2uur maar rekening houdend met African time, ging die trouw eigenlijk maar om 4uur van start. Het is hier overal echt wel polé, polé (kalm aan), automatisch neem je deze rustige houding wel wat over. (ICOM 2.3) Het zit wat in de cultuur blijkbaar om te laat te komen. De trouw was echt wel eens tof om mee te maken, zeker omdat mijn allereerste trouw die ik meemaakte een Afrikaanse trouw was. Enige nadeel aan de trouw was dat er geen alcohol werd geschonken 😉. Bij erg religieuze koppels wordt er beslist om geen alcohol te schenken tijdens het trouwfeest om de rust wat te bewaren. Dit is wel niet het geval bij elke trouw maar is afhankelijk van koppel tot koppel. De trouw werd volledig gefilmd en getoond op een groot scherm voor de vele gasten die ver van het bruidspaar zaten. Er ging een erg lange ceremonie vooraf aan het VELE eten. De Tanzanianen eten erg veel en pushen ons ook vaak om meer te eten. Dit wordt bijkomen deze 3 maanden 😉 Als ritueel werd er een gebraden geit aangesneden door het bruidspaar. (ICOM 2.5). Een beetje het zelfde principe als bij ons met de bruidstaart. Na de trouw gingen we moe maar voldaan naar huis.
11/02: Na het opstaan konden we met de was beginnen, maar…Blijkbaar wassen de meeste Tanzanianen hun kleren nog met de hand. Dit was dus een hele aanpassing voor ons! Dit bleek al snel heel wat tijd in beslag te nemen. Gelukkig hebben we van Mozes gehoord dat er een wassalon dichtbij is dus hier zullen we zeker gebruik van maken in de toekomst. Om 13 uur ging Nickson naar ons huisje komen om wat bij te praten met zijn kindjes. Die 13 uur liep al snel uit tot 14u30. What did you expect, African time 😉. We hadden iets typisch Belgisch klaargemaakt voor onze bezoekers. Pannenkoeken! Uit beleefdheid at Nickson zeer veel want dit is het gebruik als iets lekkers is, onze pannenkoeken waren dus een schot in de roos. Naarmate de dag vorderde kreeg ik echter veel krampen en tegen de avond was ik erg misselijk ☹. Later bleek iedereen niet echt lekker te zijn. Vooral Thibo, Dieter en ikzelf waren erg misselijk en hadden last van diarree. Dit kon zowel van de malariapillen als van iets in de voeding zijn geweest. Waarschijnlijk een combinatie van beide. We kropen dan ook vroeg onder de wol. |
|