Mijn professionele blog
4/2/2018 0 Reacties Week 6 en 7 (11/03-21/03)Tijd vliegt voorbij... De tijd hier vliegt razendsnel voorbij. We hebben een volle agenda en verrichten veel werk, maar toch gebeurt dit bijna zonder stress. Het is wel speciaal om te zien hoe je mindset van het drukke leven in België in amper anderhalve maand zo kan omslaan naar het twende polé polé (alles op het gemak) van Tanzania. Zo zie je wel dat het mogelijk is om veel werk te verrichten zonder kapot te gaan van stress. Naast onze lessen voorbereiden en lessen geven, hebben we ook heel wat werk met het onderhouden van onze blog, het verbeteren van taken en examens en niet te vergeten met heel veel te doen in onze vrije tijd. Het is wel tof dat heel veel lokale mensen ons uitnodigen om van alles te ondernemen in Tanzania. Zo leer je ook heel veel van de plaatselijke cultuur bij, maar hierover later meer. Op de dag dat ik deze inleiding aan het typen ben is het al 20 maart en dat betekent dat we al halfweg zijn op ons buitenlands avontuur hier in Tanzania. Het is amper te geloven omdat het nog de dag van gisteren lijkt dat we aan het wachten waren op ons vliegtuig in Brussel. Met toch wel wat gemis naar het thuisfront en familie en vrienden blijven we hier echter met volle teugen genieten van het leven in Tanzania en alles errond. Hieronder zal ik enkele onderwerpen bespreken die een belangrijke rol speelden en die me opvielen tijdens deze twee weken Tanzania. Huisbezoek bij enkele leerkrachten We zijn uitgenodigd om te blijven eten bij een leerkracht. Het was toch wel wat confronterend om zijn thuisplaats te zien. Leerkrachten verdienen hier erg weinig en de docent waar we gaan eten zijn, heeft zijn vader verloren op jonge leeftijd waardoor hij de rest van zijn familie financieel moet onderhouden. Zelf zei hij ook dat hij niet kan wachten om te verhuizen naar een nieuw huisje in USA river dat hij aan het opbouwen is om er samen met de familie te verblijven. Het huis waar hij momenteel woont, is ongeveer even groot als mijn kamer met een bed, zetel, televisie en keuken allemaal in dezelfde ruimte. Zijn huis is ook niet goed gelegen. In het regenseizoen ligt er overal zeer veel modder en de kans op wateroverlast is erg groot. Hij vertelde ons ook dat hij liever geld spendeert aan andere dingen zoals schoolgeld voor zijn familie en voldoende voedsel en drinken. Iets wat wel bij meer Tanzanianen voorkomt. Hun woonst is voor hen vaak minder belangrijk dan voor ons, ze spenderen liever geld aan andere belangrijke zaken. Volgens mij komt dit ook door het klimaat en de mentaliteit hier; de mensen leven veel meer buiten dan in België. Hij heeft met het geld dat hij uitspaarde op zijn woonst bijvoorbeeld wel een goeie gsm gekocht en kostuums om aan te doen naar school. Eén van de buren die ook in hetzelfde soort huisje woonde, had een hele grote box om muziek af te spelen. Zo zie je heel veel van die voorbeelden zoals mensen die op de markt groenten verkopen aan een hongerloontje maar die toch een Iphone in hun bezit hebben. Ook hebben we Cornel Elikana bezocht(een leerkracht van de Peace school) . Hij had zelf zijn huis gebouwd en woonde simpel maar goed. Hier hebben we rijst met koevlees gegeten. Voor we vertrokken heeft Elikana samen met zijn vrouw voor ons gebeden zodat alles goed zou lopen op onze safari in de paasvakantie. Het geloof speelt hier een erg belangrijke rol. Dit is soms wat wennen als je dit vergelijkt met onze cultuur waarbij het geloof voor veel mensen amper tot geen betekenis meer heeft. (ICOM 2.5 + BASCO 7, leraar als lid van een schoolteam) Het tijdsschema Wat ons toch wel blijft verbazen, is het heel losse tijdsschema dat hier gehanteerd wordt. Vaak krijg je ook constant tegenstrijdige informatie te horen van activiteiten die zullen doorgaan. Toen we vroegen wanneer de examens gingen starten tijdens de week van 11 tot 16 maart zei de aardrijkskunde leerkracht donderdag , terwijl het volgens de wetenschapsleerkracht op vrijdag zou starten. Uiteindelijk bleken de examens volgens de planning op vrijdag te starten. Donderdagochtend kwamen we aan in school, klaar om onze lessen te geven , toen plots de directeur van de school binnenkwam met de melding dat de examens toch de donderdag zouden starten . Dit omdat er die vrijdag wedstrijden doorgingen in Baraa. Dit werd dus twee uur op voorhand beslist zonder dat de leerkrachten ,noch de leerlingen, dit wisten. Na een opmerking van een leerkracht dat de leerlingen niet gestudeerd hadden, werd er beslist om de makkelijkere vakken te geven die dag. Weer eens tijd om flexibel te zijn en de hele planning om te gooien. In België zou iedereen al snel op zijn hoofd staan van de stress , maar hier laat iedereen het op zijn beloop en wordt alles zo goed mogelijk geregeld. (ICOM 2.2 + 2.3 + 4.4) Het klasmanagement We hebben gemerkt dat we hier in klas 5 grotere problemen mee ondervinden naarmate de tijd vordert. In klas 6 zijn de leerlingen weer wat ouder en daar hebben we nagenoeg geen problemen. Het probleem is dat de leerlingen in klas 5 erg druk zijn en soms moeilijk om kunnen met hun vrijheid, aangezien de stokslagen wegvallen tijdens onze lessen. Dit strafsysteem zijn ze echter al helemaal gewend. Toch lukt het ons wel om de klas onder controle te houden omdat we vaak andere straffen toepassen, zoals de leerlingen buitenzetten of niet te laten meedoen met een activiteit. Toch zal het nodig zijn om in de toekomst een systeem te ontwikkelen met schrijfstraffen die de leerlingen moeten uitvoeren bij teveel praten. Het zal een hele aanpassing en uitdaging worden voor de leerlingen omdat ze dit totaal niet gewoon zijn. Een andere oplossing is om de leerlingen naar de leraarskamer te sturen, maar dan weten we dat ze daar geslagen worden. Het is soms een moeilijke keuze die je moet maken. Na de vakantie zullen we een systeem proberen te ontwikkelen met schrijfstraffen waarbij de leerlingen die niet goed meewerken,samenvattingen van de lessen moeten overschrijven. We zullen ze voor de keuze stellen, ofwel kiezen ze voor onze straffen, ofwel voor de reguliere straffen met de stok in de leraarskamer. We hopen dat ze kiezen voor onze manier en dat deze manier van straffen ook zal werken zodat de leerkrachten hier zien dat het ook anders kan. Ook zullen we werken met beloningen. Indien de klas goed meewerkt kunnen we kleine spelletjes doen als herhaling zoals een quiz, galgje, ben ik een banaan...omdat we gezien hebben dat de leerlingen dit erg graag doen. (ICOM 4.6 + BASCO ), leraar als opvoeder) Een tof intermezzo...bezoek aan de kapper! We probeerden het zo lang mogelijk uit te stellen maar op een bepaald punt konden we er niet meer onderuit, we moesten naar de kapper! Met een bang hartje gingen we samen met Hamad (een beetje onze gids van Bright Future) naar de kapper. De plaats zelf zag er wel verzorgd uit. Toen de kappers er aan begonnen viel al meteen het eerste verschil op. Je haar wordt niet gewassen, maar ze beginnen direct met de scheermachine. Ik wachtte en wachtte wanneer de schaar ging komen, maar die kwam dus niet. Blijkbaar worden er geen scharen gebruikt bij het knippen van het haar in Tanzania en toen ik Hamad vertelde dat dit bij ons wel gebeurde vond hij dit erg raar. Na de knipbeurt werd er mij een massage aangeboden tegen een kleine bijbetaling. Ik had dit nog nooit gedaan dus waagde ik er mij maar aan. Naast massagebeurten werden er ook pedicures, scrubs en allerlei andere verzorgingstechnieken aangeboden in het kapsalon. Van een uitgebreid aanbod van diensten gesproken! Het was wel eens aangenaam om gemasseerd te worden met olie. Uiteindelijk werd ons haar gewassen na de massage (hier gebeurt dit dus na het knippen van het haar en niet ervoor). Niet alleen mijn haar werd gewassen, maar ook mijn oren werden met oorstokjes proper gemaakt en achteraf werd mijn haar ingespoten met olijfolie. Blij dat mijn haar uiteindelijk toch nog meeviel. Na de knipbeurt keerden we terug huiswaarts om gefrituurde vis te eten met puree en worteltjes, klaargemaakt door Cornel Elikana. Na het eten wilden we de restanten van onze afgeknaagde vissen wegsmijten maar die werden al snel afgenomen door onze Watchmen (een bewaker die rondloopt bij de huisjes om indringers buiten te houden) omdat hij zelf de restjes wou opeten. Smakelijk! (ICOM 2.5) De examens Van 16 tot 20 maart waren er examens in Bright Future school. Tijdens deze periode moeten we regelmatig examentoezicht houden in de klassen. We hebben gezien dat de examens hier vaak op dezelfde manier zijn opgebouwd met meerkeuzevragen en dat ze het juiste antwoord moeten noteren op een antwoordenblad. Soms heb je ook andere vragen zoals verbindingsoefeningen , waarbij ze het woord met de juiste term moeten verbinden of ze moeten het woord dat niet past in het rijtje aanduiden. Dit is wel een teken dat er werk wordt gemaakt van verschillende evaluatievormen. Wel viel het op dat er vaak op een laag niveau en op zuivere reproductie wordt getoetst. Dit in tegenstelling tot bij ons, waarbij er vaak casussen en vaardigheden worden getoetst (bijvoorbeeld het gebruik van de atlas in aardrijkskunde of het ontleden van een tekst). Dit zijn evaluatiemethoden die toetsen op een hoger denkniveau. Wat me ook opviel was het hoge aantal leerlingen die spieken. In tegenstelling tot veel andere dingen wordt dit gedrag amper afgestraft en gecontroleerd! De leerkrachten verlaten zelfs vaak de klas tijdens het examen. Wanneer er verteld wordt dat er bij ons meestal een 0 wordt gegeven bij spieken, valt de mond van de leerkrachten dan ook open. Hier wordt het vaak niet afgestraft hoewel sommige leerkrachten wel 20 punten aftrekken bij spieken op het examen maar dit gebeurt echter niet frequent. Tijdens ons toezicht proberen wij er echter wel voor te zorgen dat er zo min mogelijk gespiekt wordt. Wanneer ik iemand betrapte moest ik zijn/haar naam noteren en doorgeven aan de leerkracht. Dit had ik dan ook gedaan toen ik iemand betrapte met een blaadje papier met antwoorden op. Toen ik de leerkracht hierover informeerde achteraf , werd er hier echter niets aan gedaan. Dit komt vaak wat raar over bij ons omdat spieken in België wel heel zwaar wordt bestraft. Bij gesprekken met onze medestudenten bleek dat dit probleem in alle 3 van onze stagescholen voorkomt. (ICOM 5.3) Talentenjacht! De examens waren vervroegd voor de talentenjacht die op vrijdag zou doorgaan. Voor de leerlingen is dit een grote gebeurtenis , omdat het ook de ultieme kans is voor hen om hun talenten optimaal uit te spelen en zelfs in het nationale team van Tanzania te geraken. De bedoeling is dat er in heel wat scholen spelers worden geselecteerd van allerlei disciplines. Enkele verschillende disciplines waren voetbal, hardlopen, netbal, basketbal en dansen. Er gingen ook competities door die niet sportgerelateerd waren, zoals gedichten schrijven en zingen. De talentenjacht ging door in Baraa primary school en er deden heel veel verschillende scholen mee uit de buurt. Tijdens de vele wedstrijden stonden er mensen te kijken om de prestaties te beoordelen om dan telkens uit elke discipline enkele spelers te selecteren die door mogen naar de volgende ronde. Deze eerste selectie gebeurt heel lokaal. Uiteindelijk wordt er echter na nog enkele selecties een team geselecteerd dat Arusha (soort van provincie in Tanzania) moet verdedigen. Dat team moet dan wedstrijden spelen tegen alle andere provincieteams van Tanzania, waarbij er uiteindelijk een nationaal team van Tanzania wordt gevormd. De kans om uiteindelijk in dat team te geraken is erg klein , maar de hoop en de dromen van de studenten om ooit hun provincie of land te mogen vertegenwoordigen is mooi om te zien. Er waren heel wat studenten van onze school die door de eerste selectie geraakt zijn . Ze waren dan ook heel uitgelaten bij de terugweg. Oudercontact Na de examens zijn we ook naar het oudercontact geweest in onze school. De rapporten kagen verspreid van elke klas in het lokaal waar de leerlingen normaal leskregen met de klasleerkracht die er aanwezig was. Dit verliep een beetje hetzelfde als bij ons. Wat er wel meteen opviel was dat er geen uurregeling was. De ouders mochten gewoon komen wanneer ze wilden tijdens de volledige dag van 8u30 tot 14u00. Dit verliep echter minder chaotisch dan je zou verwachten maar super efficiënt is het wel niet. We hebben ook met enkele ouders kunnen praten. Het was wel interessant om eens de ouders te zien van al onze studenten. De meeste ouders waren erg jong omdat ze hier veel sneller aan kinderen beginnen dan bij ons. Vele ouders kenden wel geen Engels. Hamad vertelde ons dat ongeveer de helft van de ouders geen Engels konden spreken en enkel Swahili spraken. Zo zie je dat het een erg goede keus is van het private onderwijs om alles in het Engels te geven in school zodat de kinderen het Engels zeker machtig zullen zijn later. (ICOM 2.6 + 2.7 + BASCO ), leraar als partner van ouders) Het project In deze twee weken hebben we ook ons eerste project tot een goed einde gebracht. Ons bestand met alle verschillende werkvormen, die we hebben uitgevoerd in de klassen, is afgewerkt. We hebben voor de leerkrachten hier in Bright Future bundeltjes afgedrukt met alle verschillende werkvormen. Dit in de hoop dat ze hier ideeën uit kunnen halen om toekomstige lessen op te bouwen. Ook hebben we hierover een presentatie gegeven, waarbij we de leerkrachten zelf de werkvormen lieten uitvoeren. Zo zien ze zelf ook meer het nut in van de werkvormen. Volgens mij waren veel leerkrachten toch wel geïnteresseerd in onze voorstelling, aangezien ze aantekeningen zaten te maken. Bij de vraag of ze sommige werkvormen al gebruikten kreeg ik een negatief antwoord. Hopelijk zullen sommige leerkrachten inspiratie halen uit onze voorstelling en bundel en zullen ze zelf bepaalde werkvormen gebruiken in hun lessen. (ICOM 4.1 + 4.2 + 4.6 + BASCO , leraar als innovator)) Enkele toffe ontmoetingen... We hebben hier al veel nieuwe mensen ontmoet. Vaak zijn de gesprekken eerder kort en oppervlakkig, maar toch hebben we ook heel wat langere gesprekken gehad. Zo hebben we ondertussen onze buurman Laurens goed leren kennen. (Er staan 3 huisjes in ons domein). Hij is een zakenman uit Londen, die hier verblijft om uit te zoeken of het mogelijk is om een nieuw bedrijf op te starten, om schoenen te verkopen. Hij zal hier blijven voor een heel jaar. Blijkbaar is Arusha ideaal om een zaak op te starten omdat het nu nog erg goedkoop is en de economie volgens hem binnen enkele jaren erg zal boomen. Ook hebben we een Nederlands koppel ontmoet dat hier op reis is. Ze zijn al in China en Cambodja geweest en Tanzania is hun eerste reis in Afrika. Ze hebben geprobeerd om de top van de Kilimanjaro te bereiken, maar door een grote sneeuwstorm zijn ze er niet geraakt. Verder hebben we tijdens het uitgaan al allerlei mensen ontmoet van verschillende nationaliteiten; onder meer uit Canada, Nederland en Engeland. (ICOM 2.7) Onze uitstappen In deze periode hebben we weer vele kleine uitstappen gemaakt. We hebben onder andere de Masaai market bezocht. De Masaai market is een grote markt waar er alle soorten souvenirs worden verkocht. Van schilderijen tot houtwerk, werkelijk alles kun je hier terugvinden. Ook redelijk goedkoop als je weet dat alles handgemaakt is. Maar daarvoor moet je wel bereid zijn om af te dingen! Zo heb ik een mooi houtsnijwerkpotje gekocht voor 22.000 shilling (omgerekend 7,92 euro) terwijl de startprijs 45.000 shilling (16,20 euro) was. Je moet hier vaak echt op je strepen staan om een goede prijs te bekomen. Aan elk winkeltje waar je voorbijloopt, proberen ze alles om je iets te laten kopen: van Belgische voetballers benoemen tot zeggen dat ze zwaar ziek zijn, werkelijk alles passeert de revue. Het is ook vaak erg moeilijk omdat je nooit weet welke verhalen er nu waar zijn en welke niet. Hier komen we zeker weer terug om souvenirs in te slaan voor het thuisfront! Na ons bezoek hebben we een bezoek gebracht aan Africacafé. Hier konden we heerlijke taart met milkshake gaan eten. Dit is een tearoom die bezocht wordt door heel wat toeristen. We hebben ook vaak een stapje in de wereld gezet en zijn goed gaan eten. Zo zijn we onder meer naar Khan’s barbecue geweest. Overdag is dit een herstellingslocatie voor motorfietsen maar s’ nachts wordt dit een heerlijke barbecueplaats. Wel opletten wat je neemt van vlees en groenten, want dit wordt uitgebaat door een Indische familie en Indiërs houden van pikant voedsel. We hebben hier ook een goed gesprek gehad met de uitbater. De Khan’s familie verblijft al meer dan 3 generaties in Tanzania. De familie is dan ook welgekend bij de bevolking hier. George Tavern is een andere goeie locatie om goed en veel te eten. De prijzen zijn hier in tegenstelling tot veel andere locaties een beetje hetzelfde als thuis. Maar dit was het meer dan waard! Het eten was hier overheerlijk. We zijn hier samen met Cornel Elikana gaan eten. Dit is een leerkracht van Peace school die altijd wel in is voor een goed biertje en lekker eten. Tijdens ons bezoek hier zagen we een Indische familie die de verjaardag vierde van hun vader. Er stond een gigantische chocoladetaart op de tafel, die veel te groot was voor de familie. Maar wat bleek, ze deelden de taart uit aan iedereen in het restaurant! Al snel zagen we de familienaam Khan op de taart. Na eens te polsen bij de vader bleek het wel daadwerkelijk dat deze familie neven waren van de uitbater van Khan’s barbecue. Ook de A-mall is een plaats waar er heel wat te doen is. Als je dit groot winkelcentrum binnenwandelt vergeet je even dat je in Afrika zit. Alles is er gloednieuw en het loopt hier vol mzungu’s (Swahili voor blanken). Hier heb je ook een cinema. Na het eten van een lekkere pizza zijn we naar Tomb Raider gaan kijken voor 12.000 shilling (4,32 euro) in 3D! Het was een heerlijke ontspanning.
We hebben ook al het Tanzaniaanse nachtleven goed verkend. Zo zijn we onder meer naar Via Via geweest, een keten van cafés speciaal bedoeld voor toeristen , en die verspreid zijn over vier continenten. Ideaal om in contact te komen met mensen van veel verschillende afkomsten. Ook in El Patio is er een goeie gelegenheid geweest om in contact te komen met allerlei verschillende nationaliteiten.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
|