Mijn professionele blog
2/13/2018 5 Reacties Week 1 (05/02-11/02)05/02: Vandaag is het eindelijk zover, mijn buitenlandse stage en meteen mijn eerste reis buiten Europa kan beginnen. Met volle zin maar tegelijk toch met een bang hartje over wat me allemaal te wachten staat stap ik het vliegtuig op. Het was direct een vlucht om niet snel te vergeten. We vlogen eerst naar Oostenrijk waar er andere passagiers opgepikt werden. Daarna vervolgden we onze reis naar Ethiopië. Tijdens onze vlucht was er een passagier flauwgevallen enkele stoelen verwijderd van ons. Enkele minuten later volgde een tweede. Gelukkig was alles oké met hun na het omroepen en verschijnen van een dokter in het vliegtuig. De vlucht zelf was dus al een avontuur op zich 😉. 06/02: Na een lange en uitputtende vlucht kwamen we eindelijk toe in Kilimanjaro airport. In de hitte moesten we nog een heel eind wachtten op onze visa maar uiteindelijk kwam alles in orde. Buiten de luchthaven maakten we kennis met Max. Max is onze persoonlijke chauffeur die ons bracht naar The White House, ons verblijf tijdens deze buitenlandse stage. De verschillen in de omgeving met België vielen al direct op. Er was veel minder verkeer op de weg en alles was veel meer open dan in België. Ook liepen er geiten en koeien langs de weg en Afrikaanse vrouwen met materiaal op hun hoofd. Het was echt wel het typische Afrika beeld die ik ken van de media. Tegelijk viel het me wel op dat veel Tanzanianen rondliepen met Iphones en dat de wegen waarop we reden goed aangelegd waren. Het echte armoedige Afrika was hier dus niet echt aanwezig. (ICOM 2.1 + 2.5) Enkel de weg vlak bij ons huisje was een echte aardeweg met veel bulten in. Mozes, de broer van Max ontmoetten we in ons huisje zelf. Hij kookte voor ons rijst met kip en groenten als avondeten omdat we geen tijd genoeg meer hadden om naar de winkel te gaan. De maaltijd was echt heerlijk, een goede eerste ontmoeting met de Tanzaniaanse keuken dus. Totaal uitgeput van de lange reis kropen we vroeg onder de wol. 07/02: Vandaag gingen we eerst naar het kantoor van Eunice. Eunice is het hoofd van het onderwijs in Arusha. Ook de ‘head teachers’ van The Bright Future school en van de Peace school (Nickson die wat onze gids is hier in Arusha) ontmoetten we bij Eunice. We hebben vandaag 3 scholen bezocht. Bright Future waar ik samen met Thibo zal lesgeven bleek een erg aangename school te zijn. We hebben hier ook enkele lessen mogen bijwonen. De Barao school was de tweede school waar we naartoe gingen. De Barao school is een staatsschool. In een staatschool hoeven de leerlingen niet te betalen en hebben ze enkel schrijfgerief nodig, de klassen zijn hier wel veel groter (soms 140 leerlingen) dan in het private onderwijs waar de leerlingen wel moeten betalen zoals in Bright Future. De Barao school is gesponsord door een Belgische organisatie. Er liepen heel wat vrijwilligers rond van Canadezen tot Belgen en Britten. Het viel hier wel op dat het niveau van het onderwijs al redelijk goed was. Er was een aparte klas voor leerlingen met leerproblemen en er waren twee klassen met computers en beamers aanwezig. De afwezigheid van computers zal een uitdaging worden voor ons om les te geven later in de stage. In België gebruiken we tenslotte zeer veel ICT materiaal zoals PowerPoints en ander beeldmateriaal. De laatste school waar we naartoe gingen was Highridge. In Highridge zal Arthur de komende 3 maanden les gaan geven. Hier hebben we ook een maaltijd gekregen. Bruine rijst met wat groenten en fruit. Telkens voor de maaltijd komt er iemand met wat water om je handen te spoelen. De meeste Afrikanen eten hier tenslotte met hun handen. In elke school die we bezocht hebben voerden de leerlingen een dansje op waarna we ook mee mochten dansen achteraf. Dit was al direct een goede oefening voor mij aangezien mijn danskunsten niet echt van een hoog niveau zijn 😉. Na het bezoeken van de scholen zijn we naar de supermarkt gegaan om wat voedsel en drank in te slaan. De prijzen waren hier erg hoog omdat de meeste producten ingevoerd waren. Zo betaalde je omgerekend 10 euro voor een pot Nutella. 08/02: Vandaag was een beetje soortgelijk met gisteren. Na het bezoeken van Eunice in haar kantoor gingen we weer 3 scholen bezoeken samen met Nickson en Henry, de head teacher van Bright Future. De eerste school die we bezocht hebben was de Salei school die ook een staatsschool was. Na het bezoek kregen we hier thee, die hier zeer veel gedronken wordt in de ochtend. Nickson plofte er direct 3 lepels suiker in. De Tanzanianen zijn hier echte zoetekauwen! Het viel hier ook op dat veel klassen gigantisch groot waren. Het was ook interessant om te zien dat er op de school zelf voedsel werd geteeld voor de leerlingen zodat de leerlingen een voedzame maaltijd hadden overdag. Het valt me dus wel op dat ze in vele scholen echt wel moeite doen voor hun studenten goed op te vangen. De tweede school die we bezocht hebben was de privé school Upendo Friends. Dit was ook een zeer toffe georganiseerde school maar omdat deze ver verwijderd was van de andere scholen was het zeer moeilijk om hier stage te lopen. De laatste school waar we naartoe gingen was de Peace school waar Nickson head teacher van is. Hier hebben we genoten van een uitgebreide maaltijd. Bruine rijst met wat fruit (watermeloen en ananas). In de Peace school konden we genieten van enkele optredens van de leerlingen. We hebben ook weer onze danskunsten mogen vertonen samen met de leerlingen. Omdat we hier maar redelijk laat toegekomen zijn was het niet meer mogelijk om een rondleiding te krijgen. Deze werd dan ingepland voor de volgende middag! 09/02: Vandaag zijn we terug gegaan naar de Peace school. Nadat onze chauffeur ons in Arusha stad heeft afgezet hebben we samen met Nickson onze eerste dala dala ervaring beleefd. Het viel direct op dat dit heel anders is dan de gewone bus in België. De bus in België is heel gestructureerd geregeld met een uurrooster. De dala dala’s daarentegen zijn gewoon kleine busjes die op bepaalde plaatsen staan en die proberen zoveel mogelijk klanten mee te krijgen in hun busje. De dala dala’s zitten dan ook vaak overvol. Tijdens onze tocht naar de Peace school stopte het busje regelmatig om extra klanten op te pikken langs de weg. Na een verstikkende tocht in de hitte met 25 man in een minibusje gepropt kwamen we aan in Peace school. Hier was het tijd om wat lessen bij te wonen. Na een lesje wetenschappen te bekijken hebben we wat Swahili bijgeleerd tijdens een Swahili les voor de leerlingen. Dit is echt niet simpel! Maar oefening baart kunst en na die paar dagen hebben we toch al enkele Swahili woordjes onder de knie gekregen (ICOM 1.2 + 1.3). Wat later konden we een andere les wetenschappen meevolgen. Hier heb ik ook mijn eerste kwartiertje les mogen geven. De leerkracht vroeg me om even wat les te geven. Dit was niet te simpel om zonder enige voorbereiding wat les te geven en dit nog in het Engels, maar het was een goede oefening voor later in de stage! (ICOM 1.1 + 1.2) Tijdens het lesgeven viel het me al op dat de interactie met de leerlingen wat stroef verloopt omdat ze dit niet altijd zo gewend zijn. Je moet soms echt wat pushen. Het opkrikken van de interactie met de leerlingen zal een van de punten zijn waar ik aan zal werken tijdens mijn stage. Wat wel tof was, was dat de leerlingen en de leerkracht erg geïnteresseerd waren in ons thuisland. Door de vragen die ze stellen leer je eigenlijk zelf ook wat bij van je eigen cultuur en begin je deze in vraag te stellen (ICOM 2.1). De vrijdagnamiddag is traditioneel sportnamiddag in de Peace School. De leerlingen en docenten spelen dan verschillende sporten zoals voetbal en netbal. Wij mochten ons aansluiten bij het leerkrachtenteam tijdens het voetballen om te spelen tegen de leerlingen. De spelers bleken al snel erg goed te zijn! Na een spannende match hebben we samen met de leerkrachten toch gewonnen met 5-3. Na de uitputtende match (voetballen in een temperatuur boven de 30 graden is nog niet te simpel 😉 ) gingen we met Nickson naar de Kilombero Market. De Kilombero Market is een van de grootste markten in Arusha. In de fijne drukke straatjes zochten we onze weg om onze eetvoorraden in te slaan. Gelukkig hadden we Nickson mee want hij was gewend om af te dingen, iets dat we in België totaal niet gewoon zijn. Zonder af te dingen kun je tot zelfs 4 keer meer betalen dan gewoon (ICOM 2.5). Voor slechts vijf euro hadden we twee grote zakken met fruit en groenten! 10/02: Zaterdag was het eindelijk eens tijd om uit te slapen! Eerst zijn we met Mozes achter GSM-kaartjes gegaan voor internet. Aangezien de elektriciteit en de WIFI hier om de haverklap uitvallen is dit echt wel broodnodig. Na dit gedaan te hebben gingen we op weg naar een trouw van een leerkracht van de Peace school waarvoor Nickson ons uitgenodigd had. De trouw ging starten om 2uur maar rekening houdend met African time, ging die trouw eigenlijk maar om 4uur van start. Het is hier overal echt wel polé, polé (kalm aan), automatisch neem je deze rustige houding wel wat over. (ICOM 2.3) Het zit wat in de cultuur blijkbaar om te laat te komen. De trouw was echt wel eens tof om mee te maken, zeker omdat mijn allereerste trouw die ik meemaakte een Afrikaanse trouw was. Enige nadeel aan de trouw was dat er geen alcohol werd geschonken 😉. Bij erg religieuze koppels wordt er beslist om geen alcohol te schenken tijdens het trouwfeest om de rust wat te bewaren. Dit is wel niet het geval bij elke trouw maar is afhankelijk van koppel tot koppel. De trouw werd volledig gefilmd en getoond op een groot scherm voor de vele gasten die ver van het bruidspaar zaten. Er ging een erg lange ceremonie vooraf aan het VELE eten. De Tanzanianen eten erg veel en pushen ons ook vaak om meer te eten. Dit wordt bijkomen deze 3 maanden 😉 Als ritueel werd er een gebraden geit aangesneden door het bruidspaar. (ICOM 2.5). Een beetje het zelfde principe als bij ons met de bruidstaart. Na de trouw gingen we moe maar voldaan naar huis.
11/02: Na het opstaan konden we met de was beginnen, maar…Blijkbaar wassen de meeste Tanzanianen hun kleren nog met de hand. Dit was dus een hele aanpassing voor ons! Dit bleek al snel heel wat tijd in beslag te nemen. Gelukkig hebben we van Mozes gehoord dat er een wassalon dichtbij is dus hier zullen we zeker gebruik van maken in de toekomst. Om 13 uur ging Nickson naar ons huisje komen om wat bij te praten met zijn kindjes. Die 13 uur liep al snel uit tot 14u30. What did you expect, African time 😉. We hadden iets typisch Belgisch klaargemaakt voor onze bezoekers. Pannenkoeken! Uit beleefdheid at Nickson zeer veel want dit is het gebruik als iets lekkers is, onze pannenkoeken waren dus een schot in de roos. Naarmate de dag vorderde kreeg ik echter veel krampen en tegen de avond was ik erg misselijk ☹. Later bleek iedereen niet echt lekker te zijn. Vooral Thibo, Dieter en ikzelf waren erg misselijk en hadden last van diarree. Dit kon zowel van de malariapillen als van iets in de voeding zijn geweest. Waarschijnlijk een combinatie van beide. We kropen dan ook vroeg onder de wol.
5 Reacties
Alana
2/14/2018 10:27:02 pm
Superleuk om alles te lezen!
Antwoord
Cindy Vandeghinste
2/14/2018 11:07:50 pm
Hoi Cedric leuk om alles te lezen we kijken er naar uit om meer van jou avontuur hier thuis te mogen meemaken.
Antwoord
Wim pynnebrouck
2/15/2018 03:47:12 am
Tof om eens te lezen.
Antwoord
Jerry
2/15/2018 05:37:28 am
Hey Cedric, tof verslag om te lezen.
Antwoord
Lies Verstraete
2/18/2018 11:46:28 am
Deze blog ga ik de volgende maanden zeker lezen! Interessant! Veel succes met jullie eerste lessen.
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
|